WhatsApp
Telefoon

Mijn twee kanten

door | 23 september 2013 | Gastric Bypass, Overige | 6 reacties

twee kanten

Vandaag ging #blogpraat over bloggen en emotie. Dat was een onderwerp dat me aan het nadenken zette. Tot ik serieus begon te bloggen, liet ik eigenlijk altijd maar één kant van mijzelf zien. Zelfs bij mijn ouders thuis. Ik had twee kanten. Ik was tweedimensionaal.

De buitenkant

twee kanten

Waar ik zijn wil


Voor de buitenwereld was ik leuk, grappig, vrolijk en behulpzaam. Ik stond altijd klaar voor anderen. Ik was nooit chagrijnig of verdrietig. Zelfs op de begrafenis van mijn vader was ik nog bezig met anderen. Ik stelde de man die “gefeliciteerd” zei en zich daarna uitputte in schaamtevolle verontschuldigingen gerust. Ik zei dat ik het begreep en ik omhelsde zelfs de neef die mijn vader een hork noemde op zijn eigen begrafenis.

De binnenkant

Pas in 2011 kwam er iemand die door de buitenkant heen prikte. Met een treffende beeldspraak beschreef zij mijn situatie:

Je hangt met je nagels aan de rand van de afgrond en je kijkt zo af en toe eens over de rand. Je beschrijft met een grote glimlach je gedachten over zelfmoord en staat jezelf niet eens toe om te huilen.

En toen brak ik. Ik ben hulp gaan zoeken. Eerst voor mijn eetstoornis, toen voor mijn ‘smiling depression’, zoals dat heet. De buitenkant en de binnenkant klopten niet met elkaar.
In 2012 werd ik gediagnosticeerd met depressiviteit, PTSS (post-traumatische stressstoornis) en een angststoornis. Ik ging in therapie voor het verwerken van het verlies van mijn vader en voor het verwerken van mijn pestverleden. Met dat laatste ben ik nog altijd bezig.

Mijn twee kanten komen samen

Steeds meer durf ik te laten zien dat ik ook verdrietig, chagrijnig of gewoon boos kan zijn. Steeds meer kom ik bij de kern van mijn wezen, mijn zijn. En dat is een prachtige kern: wit glimmend. Steeds meer durf ik mijn kwetsbaarheid te laten zien, vooral op mijn blog. En steeds meer durf ik voor mijzelf te kiezen. Zeker nu, nu ik vooral met mijn gezondheid bezig ben. Ik ben steeds meer mezelf aan het worden. Zoals ik was, toen ik nog onbevangen was. Ik word steeds meer driedimensionaal.

Meer weten of vragen?

Ben je geïnteresseerd geraakt door dit blog? Stuur me een berichtje en help je verder!

6 Reacties

  1. Sytske/CultureS

    Wonderlijk toch dat wat ín jou zit zo verborgen kan blijven, zelfs voor jezelf. Op zoek naar een helder en onbelemmerd zicht op jezelf. Een zware, maar mooie reis.

    Antwoord
  2. Jacob Jan

    en ik zie steeds beter hoe mooi je bent

    Antwoord
  3. Irene

    Mooi!! Mooi geschreven en dat je daar zo eerlijk over bent. Mijn respect heb je!!

    Antwoord
  4. Jazper

    Ik kan niet anders dan diep buigen voor jouw kracht en moed. En je bent gewoon mooi!

    Antwoord
  5. Monique

    Ruim een half jaar geleden bleek een griep een burn-out bleek PTSS. Ik herken het. Respect voor de woorden die je vindt. Ik ga je blog volgen. Ook al voor de tekstschrijverij (ook dat herken ik 😉

    Antwoord
    • Martha

      Dank je wel voor je reactie. Fijn dat je me gaat volgen. Leuk, zoveel herkenningspunten! 🙂

      Antwoord

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Pin It on Pinterest