WhatsApp
Telefoon

Spontaan applaus @s2m Utrecht

door | 25 februari 2013 | Overige, Persoonlijk | 16 reacties

 
In oktober 2012 liet ik mijzelf portretteren door Bibi Veth. Zij maakte een fotoreportage over vrouwen die vroeger gepest werden en nu bezig zijn in hun kracht te gaan staan of die dat inmiddels al gelukt is. Ik schreef toen over mijn ‘instant one time only’ modellencarrière. Die foto’s zijn prima gelukt. Bibi is een echte artiest met haar fotocamera.
Mijn modellencarrière kreeg vandaag een leuk vervolg.
In het Utrechtse seats2meet (#s2m) werd een bijeenkomst gehouden, een soort mini-tedx, waarvoor Bibi gevraagd was te spreken over visual storytelling. Zij mocht ook haar werk tentoonstellen van haar pestserie. En daar hing ik dus: pontificaal in de centrale hal boven de werktafels in #s2m. Met mijn prachtige foto’s!*
Bibi vertelde over haar werk, over haar passie en over de serie. Ik zat samen met Yvonne, een andere dame van de pestserie, in de zaal. Toen onze namen genoemd werden en er verteld werd dat wij hadden meegedaan en dat we nu in de zaal zaten, werd er spontaan geapplaudiseerd voor ons.
Dat was echt zo mooi. Ik kreeg het er helemaal warm van en ik vond het zo gaaf, dat ik ervan moest blozen. En stiekem ook een beetje geëmotioneerd raakte binnenin.
Alleen omdat ik gepest ben vroeger en omdat ik er nog ben, kreeg ik applaus. Het mooiste applaus dat ik ooit zal ontvangen en een applaus dat me altijd bij zal blijven en een warm gevoel zal geven. En soms wat traantjes in mijn ogen zal brengen.
De foto’s van de andere acht dames en mij zullen nog blijven hangen tot april 2013.
*de tekst op de foto:
Groep 3 – Middelbare school
Het was een verschrikking. Iedere dag ging ik naar school, niet wetend wat er vandaag weer tegen mij gezegd en op welke nieuwe manier ik gepest zou worden. Geen klas was veilig en zelfs leraren deden eraan mee. Ik ging eigenlijk alleen nog naar school voor mijn cijfers. En zelfs dat niet: om te overleven liet ik mijn cijfers zakken tot net aan overgaan, ieder jaar opnieuw, zodat ik niet zou opvallen als ik een tien kreeg.
Ik voelde me schuldig, dacht dat het mijn eigen fout was dat ik gepest werd, omdat ik erop inging of omdat ik het negeerde. Geen van beide methoden hielp me om het gepest te voorkomen.
De ergste periode was de tweede klas van het voortgezet onderwijs. Ik had geen vrienden en werd door een groepje pesters opgegeven voor een escortservice. Er werden pizza’s bezorgd die wij niet hadden besteld en mijn telefoonnummer werd op de straat gekalkt. Dat jaar ben ik ook in elkaar geslagen door een groep meiden. Daarna bleef het enkel bij schelden, maar het leed was al geschied. Zoiets vergeet je nooit meer!

Meer weten of vragen?

Ben je geïnteresseerd geraakt door dit blog? Stuur me een berichtje en help je verder!

16 Reacties

  1. Lucia

    Dit is precies wat ik in gedachte had toen ik tegen je zei dat dit misschien een positieve draai aan die narigheid kon geven! Ik hoop dat je er veel plezier aan hebt beleefd 🙂 de resultaten zijn in ieder geval schitterend.

    Antwoord
  2. Debbie Peteri

    Dan sta ik nu even op en geef jou -met tranen in mijn ogen- een staande ovatie!

    Antwoord
  3. Olga

    Kan ik helaas over meepraten, maar ik hoop zo ontzettend dat je toch een heel sterke vrouw bent geworden en nu een mooi leven hebt 🙂 Wat pestkoppen ons is afgenomen, moet nu zo hard mogelijk worden ingehaald! xx.

    Antwoord
  4. drspee

    En nu zit ik dus weer met tranen in mijn ogen van de mooie reacties. Dank jullie wel, lieverds.

    Antwoord
  5. Arianne

    Diepe buiging voor het feit dat je dit van jezelf laat zien! Vind het een mooi initiatief van Bibi en erg dapper van de vrouwen die aan het initiatief hebben meegewerkt. En hoe top was het dat jij en Yvonne in de zaal zaten: als dat geen kracht uitstraalt, dan weet ik het niet meer!!
    Bedankt voor het delen van dit persoonlijke verhaal.

    Antwoord
    • drspee

      Dank je wel voor je reactie, Arianne. Erg fijn dat je reageert.

      Antwoord
  6. petepel

    Een veel te laat maar desondanks welgemeend applaus!

    Antwoord
    • drspee

      Dank je wel Peter, dat doet me goed 🙂

      Antwoord

Trackbacks/Pingbacks

  1. En de Liebster Award goes to.... | Drspee - […] Wat is je favoriete blogpost van jezelf? En waarom? Mijn favoriete blogpost is de post waarin ik applaus kreeg…
  2. #WOT deel 14: survivalkit - Tekstbureau DrsPee - […] mezelf moet ondersteunen? Om het te redden als ik het even niet volhoud? Dat weet ik meteen: mijn applaus!…

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Pin It on Pinterest