Kronieken van Aurian
Welk boek heeft je onlangs nog hardop aan het lachen gebracht? Dat is de 44e vraag van Peters #50books-vragen. Poe, dat kan ik me niet meer herinneren. Ik ben nu het boek Zeven minuten na middernacht aan het lezen van Patrick Ness; hetzelfde boek als waar Peter het in zijn inleiding over heeft. En als een klein kind zit ik te grienen bij dat boek. Is niet erg, het lucht op. Als er al grapjes inzitten, vind ik ze voornamelijk heel wrang. Maar ik zal hier op 30 november meer over vertellen. En met mij vele andere bloggers in het kader van Een perfecte dag voor literatuur.
Om welk boek moest ik lachen?
Daarvoor ben ik voor mijn boekenkast gaan staan. Ik kon er geen vinden. Ik heb dus geen boeken waar ik onbedaarlijk om heb moeten lachen, buikpijn heb gehad van het lachen, tranen over mijn wangen van het lachen. Nee, ik heb alleen boeken die scenes in zich hebben die een glimlach op mijn gezicht toverden. Misschien ben ik blasé geworden?
Het zijn vooral drie fantasyseries die op sommige momenten een glimlach op mijn gezicht toverden, tenminste, dat kan ik me nog herinneren. De eerste serie is De kronieken van Aurian. Dit is een serie over de tovenares Aurian die het opneemt tegen haar mentor om de wereld te redden. Vooral in het eerste deel van vier, waar Aurian nog een meisje is, zitten humoristische momenten. Maar echte dijenkletsers, nee dat toch niet.
De tweede serie is die van The secrets of the Immortal Nicholas Flamel. In totaal zijn er zes delen. Ook hier zitten leuke grapjes in, met name als je een beetje op de hoogte bent van verschillende mythologieën, legendes en wereldgeschiedenis, kun je leuke grapjes ontdekken. Maar ook hier zit ik niet hardop te lachen.
De laatste serie is die van David Eddings: The Belgariad. Ook daar grappige passages tussen bijvoorbeeld de tweeling tovenaars die elkaars zinnen afmaken en de dwerg die zoveel vuiligheid uit zijn mond krijgt, dat iedereen wit wegtrekt. Dat zijn grappige dingen, maar hooguit goed voor een kort lachje, meer niet.
Misschien heb ik teveel gelezen om nog te lachen
Ik ben nog niets tegengekomen in een boek waar ik vreselijk om heb gelachen. Dat boek moet dus nog komen.
