Wat zijn jouw ideale leesomstandigheden?

Dat was wat ik gisteren vroeg in de negende #50books-vraag. Nu kan ik daar heel kort over zijn: dat is mijn bank! Mijn ideale leeshoekje is naast de verwarming op mijn bank, waar ik heerlijk met mijn benen onder een fleecedekentje (in de winter) mijn boekjes zit te lezen. Naast die bank staat een tafeltje met mijn nog-te-lezenstapel en een lectuurbak met leestijdschriften en knutsel- en haaktijdschriften. Hier zit ik heerlijk mijn dingetjes te doen: haken, kaarten maken en natuurlijk ook lezen. Als het even kan, dan giert de wind om mijn huis en slaat de regen tegen de ramen, liefst nog met prachtige bliksemschichten en knetterende donderslagen. Dan lees ik het lekkerst. Overigens is mijn plekje ook duidelijk herkenbaar in de loop van de dag staan er steeds meer theekoppen op de tafel ervoor en lege schaaltjes vla. Nu heb ik voor de foto even opgeruimd. En op de bank ligt het boek waar ik nu in bezig ben: Barrevoetse februari van Herta Müller. De review hiervan volgt op 15 maart.
Maar dat is in de winter.
In de zomer zit ik het liefst op mijn balkonnetje. Zonnebril op mijn neus, flesje water binnen handbereik en goed ingesmeerd met zonnebrand om het kreeftgevoel tegen te gaan. Maar als de zon rechtstreeks op mijn hoekje komt te staan, dan ga ik toch echt weg uit het zonnetje: het moet wel draaglijk blijven natuurlijk.
Lezen doe ik soms ook in bed. Niet vaak, want zodra mijn hoofd mijn kussen raakt, ben ik onderweg naar dromenland. Ik lees alleen in bed als ik echt niet kan slapen. Dan pak ik mijn ereader erbij en kijk hoe ver ik kom. Het resultaat is vaak dat de ereader dan “boem” bovenop mijn neus valt, omdat ik dan tijdens het lezen in slaap val.

Vroeger had ik ook een ideaal leeshoekje

Vroeger moest ik wel in bed lezen. Toen moest ik nog op tijd naar bed toe. Maar ik wilde per se nog even een stukje lezen. Ik had zo’n klokje met van die rode lichtgevende cijfers. Die hield ik vlak bij mijn boek en dan dook ik weg onder de dekens, zodat mijn moeder het niet kon zien. En dan las ik nog heel lang door. Mijn moeder kwam dan vaak checken voor ze naar bed ging en dan vond ze me vaak met dat klokje op mijn boek en mijn hoofd op de bladzijde. Ik denk dat ze het klokje uit mijn handen haalde en het boek op mijn tafeltje naast mijn bed legde, want de volgende ochtend werd ik altijd wakker zonder boek en zonder klokje. Ik zat ook altijd op mijn kamertje met mijn rug tegen de verwarming aan, vooral in de winter. Ik herinner me eigenlijk alleen maar winterplekjes om te lezen. Misschien dat ik in de zomer minder las, maar dat geloof ik niet. Lezen doe ik altijd en bijna overal.