Om maar eens even lekker te chargeren. Peter stelt deze keer de vraag naar aanleiding van het overlijden van Günter Grass vorige week maandag. De auteur van Die Blechtrommel overleed op 87-jarige leeftijd. De commercie verkoopt nu alles wat ze nog hebben van Grass en dat vind ik lijkenpikkerij.
Ik snap overigens best dat boekhandels en andere winkels die boeken verkopen nu de restanten willen verkopen. Prominent wordt het overleden icoon in de etalage gelegd en literaire wanna-be’s laten zich graag zien met een boek van een auteur waar ze anders nog nooit van zouden hebben gehoord.
De lijkenpikkerij is een wisselwerking tussen de consument en verkoper: de consument vraagt ernaar en de boekhandel levert. Je kunt het ze niet kwalijk nemen. Boekhandels moeten ook overleven.

Hoe sta jij tegenover het huidige media-offensief bij het overlijden van een groot schrijver?

Ikzelf ben daar niet gevoelig voor. Ik ga niet nu plots alle boeken van de overleden schrijver lezen, puur omdat hij dood is. Dat had ik niet met Mulisch maar ook niet met Annie M.G. Schmidt.
Natuurlijk moet er wel aandacht aan besteed worden, maar ik vind niet dat je daar dan direct een enorm media-offensief op ingezet moet worden. Laat de twee boekenprogramma’s die er zijn er aandacht aan besteden, dat is hun scope. Laat boekenwinkels een apart plankje ter nagedachtenis inrichten. Laat de uitgever eenmalig een verzameld werk uitbrengen met de grootste verhalen van de schrijver. Of een bundel met vergeten werk. Maar laten we het daar alsjeblieft bij houden. Ga niet voor de kijkcijfers je programma aanpassen of op andere wijze proberen het overlijden van een schrijver in je straatje te passen. Ik vind het lijkenpikkerij.
Terzijde: door het noemen van de vorige week overleden schrijver, ben ik natuurlijk net zo schuldig aan lijkenpikkerij als de media, waarmee ik nu mijn hele pleidooi onderuithaal. Maar dat terzijde.