Wat een moeilijke vraag stelt Peter weer afgelopen zondag. Ik ben er echt een paar dagen mee bezig geweest om die vraag te beantwoorden. Ik ga namelijk al een tijdje niet meer met het OV, de auto is mijn voorkeursvervoermiddel. Dus ik moest diep graven naar een antwoord op de vraag van deze week.

De vraag is namelijk:

Wat is jouw meest bijzondere boekgerelateerde gebeurtenis in het openbaar vervoer?

En ik maar peinzen en piekeren. Ik weet het niet. Omdat ik ernstig last heb van wagenziekte, kan ik amper lezen in het openbaar vervoer. De bus, tram en metro zijn voor mij geen pretje: ik kan er echt niet lezen.
Hetzelfde geldt in mindere mate voor de trein. Ik kan alleen lezen in de trein als ik vooruit reis. En zo heeft iedereen zijn eigenaardigheden, zullen we maar zeggen.

In het openbaar vervoer zit ik in mijn boek

Niemand waagt het mij aan te spreken over het boek dat ik lees. Volgens mij staat dat op mijn voorhoofd geschreven. Zo diep zit ik in mijn boek. Ik heb ook nooit oortjes in, omdat ik anders mijn halte echt mis.
Het kan best zijn dat ik een soort muurtje om me heen heb als ik in de trein zit. Vroeger kreeg ik namelijk altijd alle ziektegeschiedenissen van elk familielid van zo’n beetje iedere oudere dame over me heen. Het leek wel of er toen “Praat met mij” op mijn voorhoofd stond. Ik kwam niet eens meer toe aan lezen!
De meest gedenkwaardige conversatie die ik ooit had in het openbaar vervoer was met Donald Jones. Ik liep door de eerste klas van de trein en daar zat hij:
“Bent u Donald Jones?”
“Ja, dat ben ik, en wie ben jij?”
Ik stelde mezelf voor en hij nodigde me uit om plaats te nemen. Als student met een OV-jaarkaart mocht ik daar niet zitten en dat zei ik ook. “We verzinnen wel wat,” zei hij daarop. Even later kwam de conducteur langs en Jones zei dat we onze kaartjes al aan een andere conducteur hadden laten zien. De conducteur glimlachte, wenste ons een fijne reis en liep door.
We staken een sigaret op (ja dat mocht toen nog) en in het kwartier dat de treinreis van Den Haag CS naar Leiden Centraal duurde, bespraken we de wereldproblemen. We kwamen tot de oplossing dat een gemeenschappelijke taal de oplossing kon zijn voor alles. En toen moest ik uitstappen. Ik was eenentwintig en eerstejaars Nederlands. Jong en onbezonnen en idealistisch.
Dit verhaal heeft natuurlijk niets met boeken te maken, maar ik vond het wel leuk om het eens op te schrijven.
#50books is een serie vragen op zondag die gesteld worden door Peter Pellenaars. Hij begon de serie vragen in 2013. In 2014 nam ik het stokje over van hem, waarna hij het dit jaar weer op zich neemt. Iedereen is vrij om de vragen te beantwoorden zoals hij of zij wil. Laat je reactie achter bij Peter, zodat iedereen je antwoord op de wekelijkse vraag kan lezen.