Bij welk boek verloor jij je onschuld?

Dat vraagt Peter in zijn nieuwe #50books vraag. Ik heb geen flauw idee, maar ik hoop door maar door te schrijven dat ik misschien toch nog bedenk welk boek het was.
Het eerste boek dat ik las waarin expliciete scenes voorkwamen was in het boek Turks fruit. En dat begint meteen al goed in de eerste zin: “Terwijl ik me af lag te trekken…” Tenminste. Zo herinner ik het me. Ik klapte het boek direct dicht: rode wangen en warme oren.
Ik kan me verder eigenlijk geen boeken herinneren waarbij ik mijn onschuld verloren heb. Ik ben geloof ik nog vrij lang onschuldig gebleven. Of naïef zo je wil.
Een ander boek dat ik met rooie oortjes gelezen heb, is een boek van of over Anaïs Nin, Erotica. Het is lang geleden dat ik dat boek heb gelezen, maar sommige passages staan me nog steeds bij, hebben indruk gemaakt.

Ook met andere boeken verloor ik mijn onschuld

Zo toonde de Max Havelaar mij het koloniale verleden van Nederland en de uitwassen daarvan, las ik in Oorlogswinter over de Tweede Wereldoorlog en de wreedheden van de Duitsers en schrok ik door Animal farm terug van het zogenaamde “gelijkheidsdenken” dat de varkens voorstonden.
Ook door Big Brother in 1984 werd het mij koud om het hart. Dit toekomstbeeld vond en vind ik doodeng. Ik denk dat dit boek mij het meest uit mijn veilige cocon heeft gehaald en me met een schok in de wereld van de volwassenheid heeft getrokken.
Vanwege het toekomstbeeld dat dit boek in 1948 al schetste en waar we nu zeer dichtbij komen of inmiddels al zijn aangeland. Overal camera’s, commissies die bepalen wat je moet denken, geschiedvervalsing – o, pardon, aanpassing – en een min of meer denkbeeldige vijand die moet worden aangepakt. Ik vraag me af of er mensen bezig zijn met een boek over 2051 en wat voor toekomstbeeld daaruit zal spreken. Dystopisch of utopisch? Ik ben mijn onschuld echter al verloren.