De boekenkliederaar keek voor zich uit. Hij overdacht zijn leven. Wat had hij nu helemaal bereikt? Wat was de zin van zijn bestaan? Alle boeken had hij beklad en er was geen boek meer in het hele land te vinden waar hij niet in gekliederd had. Zijn taak zat erop. De uitgeverijen durfden niet eens meer papieren boeken uit te geven. Maar niet iedereen was blij met zijn gedrag.

Een vrouw in het westen van het land bleef moedig weerstand bieden aan de boekenkliederaar. Ze kende hem niet persoonlijk. Dat zou namelijk raar zijn, omdat deze vrouw haar boeken altijd netjes hield. Zij kon dit voor elkaar krijgen, omdat zij haar boeken altijd direct na het uitkomen kocht en ze opborg in een kluis.

De boekenkliederaar had namelijk magische krachten

Met deze magie kon hij de boeken allemaal bekliederen voordat ze in handen van een koper kwamen. De kluis van deze vrouw was afgeschermd door allerlei afweermechanismen, zodat de boekenbevuiler er niet bij kon.
Op een dag besloot deze dappere vrouw de man op te zoeken. Ze wilde hem confronteren met zijn absurde gedrag. Het was precies op dat moment dat de boekenkliederaar de zin van zijn leven zat te overdenken.
In haar paarse panda reed ze naar de man toe en belde aan. De man schrok. Hij had niet verwacht dat er iemand aan de deur zou staan. Toch deed hij open. Hij zag een jonge vrouw met fonkelende blauwgroengrijze ogen die hem van top tot teen opnamen. De boekenkliederaar voelde zich alsof hij naakt voor haar stond.
Zonder op toestemming te wachten liep de jonge vrouw naar binnen. “Zo,” zei ze, “leg mij eens uit waarom je alle boeken beklad?” De man keek haar aan, maar kon haar niet blijven aankijken. Die ogen waren te doordringend, alsof ze recht in zijn ziel keken.
“Ik weet het niet,” zei hij in alle eerlijkheid, “ik zat er net over na te denken, maar ik weet het niet. Ik heb er geen enkele reden voor.”
“Nou, dan kun je er net zo goed mee stoppen,” kaatste de vrouw terug, “het is zo zinloos!” Mijn nichtjes klagen dat ze geen boek meer kunnen lezen omdat jij woorden doorkrast. En dan: een schrijver doet zijn best een verhaal te schrijven, de uitgever maakt er een mooi boek van en drukkerij print al die boeken uit en jij gaat er dan zo respectloos mee om. Ik vind het echt niet kunnen.”
De boekenkliederaar probeerde nogmaals de blik van die vrouw vast te houden, maar het lukte nog altijd niet. Hij gaf zich gewonnen.
“Oké, oké, ik stop ermee. Ik doe het niet meer.”
“Mooi, dat is fijn,” antwoordde de vrouw en ze wilde weglopen. De boekenkliederaar pakte haar hand beet.
Met een snelheid die hij niet had verwacht, draaide ze zich om, legde haar hand op de zijne, draaide zijn pols in een klem en legde hem op de grond. “Waag het niet om mij aan te raken,” siste ze, “En ik weet je te vinden als je ooit nog eens een boek bekliedert.” Ze draaide zich om en klikklakte op haar hakken naar haar paarse panda. Deze powervrouw had weer een land van de boekenkliederaar gered. Een land zonder bekliederde boeken was haar ideaal en daar zou ze voor blijven vechten. Haar hele leven lang.
Dit jaar is de gastheer van de serie #50books Hendrik-Jan de Wit. In 2013 en 2015 werden de vragen gesteld door Peter Pellenaars. In 2014 nam ik zelf de honneurs waar.
Iedereen is vrij om de vragen te beantwoorden zoals hij of zij wil. Laat je reactie achter bij Hendrik-Jan, zodat iedereen je antwoord op de wekelijkse vraag kan lezen.