Vorige week vroeg ik in het kader van de Week van de poëzie naar jullie favoriete gedichten. Ik heb hartelijk gelachen om jullie vondsten. Overigens moet mij even van het hart dat Hendrik-Jan ook een superdichter is. Tijdens onze studententijd had hij een prachtig gedicht, wat me nog steeds is bijgebleven, waarschijnlijk omdat het zo heerlijk studentikoos was. Ik kan het helaas niet reproduceren. Sorry voor deze desillusie. Wellicht wil Hendrik-Jan het onder mijn blog posten?

Maar nu dan jullie prachtige vondsten.
Jannie beschrijft een gedicht van Drs. P., de man die de inspiratiebron voor mijn bedrijf was. Ze haalt een gedicht aan dat gaat over een rijmwoord dat niet rijmde en waarvoor hij dan maar een synoniem gebruikte. Mijn vermoeden is dat ze het over de zusters Karamazov heeft: tante Constance en tante Mathilde. Het refrein:
Terwijl de kater sliep
En de pendule liep
En de kanarie sprak:
“Tjiep tjiep tjiep tjiep”
Het gaat dan om het woordje sprak, dat een synoniem is voor riep. Uiteindelijk noemt zij een grappig gedicht van Alexander Pola: De pimpelmezen.
Hendrik-Jan noemt twee heel andere gedichten, maar beiden ook van zeer bekende Rotterdammers (Drs. P. was ook Rotterdammer), namelijk Cornelis Bastiaan Vaandrager en Jules Deelder. Hij noemt ook nog een aantal andere dichters van het light verse. Een genre dat door meerdere dichters wordt beoefend. Poëzie hoeft helemaal niet zwaar en hoogdravend te zijn: je kunt er ook gewoon om lachen. Is Lage Rijndijk 92c het gedicht waar ik het in mijn inleiding over had? Gelukkig blijft Hendrik-Jan ook superleuke haiku schrijven!
Karin roept: “Kanniekiezen!” En het is ook lastig. Er zijn zoveel leuke gedichten geschreven. Zij denkt dan als eerste aan limericks. Grappige versjes die rijmen volgens het schema a-a-b-b-a (uitleg). Karin refereert aan een gedicht van Drs. P. dat geschreven is in de Mortimercode. De code is bedacht door luitenant kolonel James Mortimer (1870-1916). De code is volgens dit blog alleen nog bekend bij oud-Indiëgasten en schijnt gebaseerd te zijn op blind-simultaanschaken. Maar nu weet ik nog niet wat Bvhdtvdzndze betekent. Wellicht dat iemand anders het op kan lossen?
Van Niek schrok ik een beetje, gelukkig verscheen de glimlach later. Ze schrijft over een gedicht dat gaat over het missen van de laatste trein en zich voor de eerste willen werpen. Maar de woordspeling deed me lachen. En dat is voor het eerst sinds lange tijd dat ik weer eens om Freek de Jonge heb kunnen lachen (want eigenlijk vind ik hem een beetje zuur worden de laatste tijd). Dus dank je wel, Niek voor dit kostelijke gedicht. Wat mij betreft mag je het nog vaak opzeggen hoor, te pas of te onpas!
Ook Ali levert een prachtige bijdrage op haar blog aan de vraag van deze week. We herkennen allemaal wel dat kinderen soms de irritante neiging hebben om te ‘papegaaien’: ze zeggen alles na wat jij zegt. En daar is een gedicht van gemaakt door Erik van Os. De dichter is voor mij onbekend, maar het gedicht herkende ik wel. Ik heb me ook hiermee, zoals met alle dichterlijke bijdragen deze week, bijzonder vermaakt. ‘De papegaai’ stond op een kussensloop, schrijft Ali. Wat een bijzondere manier is van het vermarkten van poëzie.

Deze week gaat de vraag over desillusie

Toen ik de trilogie The Hunger games las, was ik zwaar gedesillusioneerd door de hoofdpersoon Katniss. Zo sterk als ze was in het eerste boek, zo zwak werd ze in het derde. En toen keek ik de films samen met vriendinnetje S. Ik vond Katniss in de films een stuk sterker als hoofdpersoon. Ze beet veel meer van zich af en dat beviel me wel. Ze kroop niet weg in kasten om zich te verstoppen of dat soort dingen. Voor mij was het boek dus een desillusie. Maar de vraag van deze week is andersom:

Raak jij ook zo gedesillusioneerd als je na het lezen van een boek de film kijkt?

Deze vraag wordt mede mogelijk gemaakt door Karin. Overigens wil ik je vragen om je te beperken tot films. De series komen later nog aan bod.
Iedereen is vrij om de vragen te beantwoorden zoals hij of zij wil. Laat een link naar je eigen blog achter in de reacties onder dit blog of reageer hieronder. Zo kan iedereen lezen wat jij ervan vindt. 
In 2016 was Hendrik-Jan de Wit de gastheer van de serie #50books. In 2013 en 2015 werden de vragen gesteld door initiatiefnemer Peter Pellenaars. Zelf nam ik in 2014 de honneurs waar.