Ja ook ik moet eraan geloven: het beantwoorden van de veertiende vraag:

Als je een boek zou zijn, welk boek zou je dan zijn?

Voor mij wordt dit een negatieve selectie, want er springt me niet zo 1-2-3 een boek te binnen.
Ik ben in ieder geval geen chicklit boekje. Dat is niet mijn stijl. Ik vind (mijn mening!) het oppervlakkige boekjes met weinig diepgang. Ik ben ook geen detective: ik kan niet systematisch genoeg denken om moorden of meer alledaagse zaken op te lossen. Ik ben meer van de chaos en het structuurloze. Niet handig, maar soit. Ik denk dat ik ook geen science-fiction verhaal ben. Voor mij geen Star Trek of Star Wars. Ik heb die twee nooit uit elkaar kunnen houden.
Het liefst was ik een fantasyverhaal. Een vrouw met kick-ass krachten zoals Iris van irisjexx.com dat altijd noemt. Maar ook dat ben ik niet. Ik ben gewoon ik.

Volgens mij ben ik een ontwikkelingsroman

Ik ben een vrouw met een verleden. Klinkt heftig, is het ook. Maar als ik een ontwikkelingsroman ben, dan kan ik me het beste vinden in Wat ik weet, een roman die ik laatst nog heb besproken voor Een perfecte dag voor literatuur.
Judith was een leuk meisje met vriendinnen tot ze ontvoerd werd en verminkt terug kwam in haar dorp. Iedereen keerde haar de rug toe en Judith moest leren voor zichzelf op te komen en vechten om een plekje in de maatschappij te vinden. Zij vindt uiteindelijk haar plekje, na veel tegenslagen. Haar boek is klaar. Het mijne is nog in bewerking. Maar ik kan me enorm goed in Judith inleven. Zo hard als zij vocht, zo hard vecht ik nu. En zo alleen als zij zich voelde, zo alleen heb ik me ook gevoeld.
Ook al is Wat ik weet volgens de uitgever een Young Adult boek, ik vind het een ontwikkelingsroman, een coming of age boek. Het boek dat ik zou zijn, ware ik niet gewoon een open boek.