Welk boek ligt je het lekkerst in de hand? Dat vroeg ik vorige week en opnieuw kwamen er veel reacties. (Yes jippie hoera!) Zoals te verwachten, stond de ereader op nummer 1. Er waren ook andere antwoorden. Mooie en verrassende blogs van alle bijdragers. En een reactie van mijn sportmaatje Svanhild!

Svanhild is ook een lezer. En mijn stepmaatje. Zij antwoordde dat haar ereader toch het lekkerste in de hand ligt. En dat snap ik wel. Ik heb ook een ereader en daar lees ik op vakantie ook graag van.

De ereader squad

De ereaders zijn ver in de meerderheid bij de boekenlezers.
Carel noemt zijn Kobo die lekker licht is en makkelijk in de bediening. Maar als hij voor een boek moet kiezen, dan wordt het toch de hardcover.
Ook Luna noemt haar ereader. Hij weegt niets en ligt prettig in de hand. Gelukkig geeft ze ook nog een andere vorm van boeken die haar bevallen: de dwarsligger! De dwarsligger is een boekje waarbij je de bladzijden niet van rechts naar links omslaat, maar van beneden naar boven. En Leesdame geeft nog een andere prettige bijkomstigheid van de dwarsligger: hij past in je jaszak of in je tas en uitlenen is ook geen probleem, als je dat tenminste kunt.
Voor Lalagè is haar Kindle ereader het spontane eerste antwoord dat in haar opkomt bij het lezen van de vraag. Ook zij noemt het gewicht van slechts twee ons een fijn voordeel ten opzichte van een boek van een kilo. Ze heeft ook nog een tweede ereader, voornamelijk om boeken van de bibliotheek mee te lezen. Dat kan namelijk niet op de Kindle vanwege de rechten. Maar als ze dan toch een papieren boek moet lezen, dan geldt voor haar: hoe lichter, hoe beter. Zij vindt dwarsliggers ook erg fijne boekjes.
Chantal benoemt de drie verschillende boekvormen, hardcover, paperback en ereader, om te onderzoeken welke haar het meest bevalt. Zij komt uiteindelijk ook uit bij de ereader, puur vanwege het gewicht. Ze noemt wel als nadeel dat je de ereader niet lekker in je kast kan zetten en dat het niet karakteristiek is, maar dat vergeet je op het moment dat je lekker in het verhaal zit.

Beter een boek in de hand…

Jannie kiest voor het gebonden boek. Ze heeft een hekel aan paperbacks. Je moet ze altijd met kracht opengevouwen houden of de rug breken, waardoor je weer kans loopt dat de bladzijden los gaan liggen. Bibliotheekboeken zijn altijd gebonden, dus ideaal voor haar! De grotere boeken legt zij op haar tafel. Die zijn namelijk te zwaar en te groot om op schoot te lezen. Jannie leest ook wel digitaal, maar dan van haar tablet. En Jannie, wat vind je van de antwoorden? Lijken ze op elkaar of ben je net zo aangenaam verrast als ik?
Sue heeft deze keer ook weer meegedaan. Welkom terug Sue! Zij heeft juist het tegenovergestelde van Jannie. Ze leest het liefst een pocket: je kan de rug zo makkelijk knakken en ze hebben vaak een klein lettertype, waardoor het boekje niet al te dik hoeft te worden. Het doet haar aan vroeger denken, toen ze nog niet zo veel geld had, maar wel wilde lezen. Ze vindt de pocket fijner dan de paperback. Het verschil? Pockets zijn kleinere boekjes die in je jaszak (pocket) passen. Een pocket is altijd een paperback, maar een paperback hoeft niet per se een pocket te zijn. Een paperback zegt alleen iets over de vorm van de kaft, namelijk papier en geen karton (hardcover).
Niek heeft het liefste een pocket. Zij kijkt altijd of er een paperback van het boek is en liefst zelfs nog een pocket. Het nadeel van een pocket is dat je soms twee handen nodig hebt om het boekje open te vouwen, zodat je alle letters kunt lezen bij de rug. Alleen van het zevende deel van Harry Potter kocht ze de hardcover:

Het harde omhulsel voelde als een gevangenis om die zachte, soepel meebewegende bladzijden

Ali zegt ook dat de ereader lekker makkelijk in de hand ligt. Maar ze vindt dat ze zelf nog even verder moet gaan met bedenken. Voor de ereader was uitgevonden, loste ze haar tekort aan leesvoer op door pockets mee te nemen op vakantie. Een nadeel van pockets zijn volgens Ali de dikke pockets. Op haar tafel ligt American Gods van Neil Gaiman haar verwijtend aan te kijken. Deze pocket is 732 pagina’s dik: hij ligt dus niet lekker in de hand. Ze moet hem met twee handen vasthouden en hij blijft niet vanzelf openliggen. Toch wil ze hem uitlezen voor ze de helft van de gebeurtenissen vergeten is.
Zelf schreef ik een ode aan de hardcover. Of, zoals ik mijn bijdrage betitelde: Bekentenis van een bibliofiel. Mijn eigen guilty pleasure. Maar helaas zijn hardcovers veel te duur. Ik koop ze zelden.

Tijd voor de nieuwe vraag

Gisterenavond lag ik nog laat wakker: ik had moeite een vraag te verzinnen. Gelukkig was Ali nog wakker en zij hielp me aan de nieuwe vraag:

Wat doe je met boeken die je zijn aangeraden en je vindt er geen moer aan?

Bij mij ligt het er een beetje aan wie ik tegenover me heb. Tegen mijn moeder zal ik zeggen dat ik er niets aan vond, maar als de aanrader een beetje verder van me af staat, dan zeg ik meestal dat ik er geen tijd voor heb gehad nog, of dat ik nog bezig ben met lezen. Maar uiteindelijk probeer ik zo voorzichtig mogelijk te laten weten, dat het aangeraden boek niet zo goed bij mij past.
Het liefst probeer ik de boot van tevoren al af te houden. Er komen dan frases uit mijn mond als: “Ik weet niet of ik er tijd voor heb” of “Ik zal het eens opzoeken”. Alles om te voorkomen dat ik zo’n boek daadwerkelijk moet gaan lezen…
Wat doe jij? Ben je eerlijk en zeg je: nee, dit is helemaal niks voor mij. Of lieg je de boel bij elkaar en roep je hoe geweldig je het boek vindt?
Iedereen is vrij om de vragen te beantwoorden zoals hij of zij wil. Laat een link naar je eigen blog achter in de reacties onder dit blog of reageer hieronder. Zo kan iedereen lezen wat jij ervan vindt. 
In 2016 was Hendrik-Jan de Wit de gastheer van de serie #50books. In 2013 en 2015 werden de vragen gesteld door initiatiefnemer Peter Pellenaars. Zelf nam ik in 2014 de honneurs waar.
Plaatje: Thought Catalog