Dit is de uitgeschreven versie van mijn podcast van vandaag. In deze aflevering van Literair Café met DrsPee review ik De Alchemist van Paulo Coelho. Ik heb het boek geluisterd met de heerlijke stem van Jeremy Irons, één van mijn favoriete acteurs. Hij heeft een heerlijke stem om naar te luisteren.

Het is niet alleen omdat Irons zo’n fijne stem heeft, maar ook omdat Paulo Coelho van die mooie zinnen maakt. En in het Portugees is dat natuurlijk nog anders dan in het Engels, maar het blijven mooie zinnen. Dus de vertaler heeft goed z’n best gedaan.

De Alchemist gaat over schaapherder Santiago

Op de achterflap staat het volgende:
De Andalusische schaapherder Santiago koestert vanaf jongs af aan, maar één wens: reizen, alle hoeken van de wereld onderzoeken en dan eindelijk te weten komen hoe deze in elkaar zit. Zijn dromen over een verborgen schat, zetten hem aan tot een zoektocht.
Na vele omzwervingen ontmoet hij in Egypte de alchemist. Deze beschikt niet alleen over grote spirituele wijsheid, maar kent ook de diepte van het hart, waarin de laatste waarheden over onszelf verscholen liggen. Als nomaden dolen wij schijnbaar verloren door een eindeloze woestijn om tenslotte die plek te bereiken waar ook ons hart zich bevindt. De zoektocht naar een lotsbestemming kan gelezen worden als een ontwikkelingsroman, maar ook als een wonderlijke en vooral symbolisch sleutel tot onze tijd een magische fabel met de diepe wijsheid van een klassiek sprookje.
Alleen de achterflap bevat al prachtige zinnen! De Alchemist vertelt dus het verhaal van de herdersjongen Santiago die droomt over een schat in de piramides van Egypte. Hij gaat op reis om die schat te vinden en uiteindelijk komt hij een aantal mensen tegen, onder andere een een Koning die hem vertelt over de eigen legende. Die eigen legende is het verhaal dat jij hebt en je bent verplicht om die waar te maken. Dus als jij droomt over een schat bij de piramide, dan moet je daar naar toe. Dat is namelijk jou, legende, en jij bent verplicht om die waar te maken.
Eigenlijk wil Santiago niet op reis, want hij heeft een een meisje in een dorpje leren kennen dat hij heel erg interessant vindt. Dat is de dochter van de man aan wie hij de wol van zijn schapen verkoopt. Maar uiteindelijk gaat hij toch achter die legende aan. Als hij dat niet doet, dan zal hij spijt van krijgen en de tekenen zullen zich dan blijven vertonen aan hem.
Het achterliggende thema van het verhaal gaat over een herdersjongen die zijn lotsbestemming wil vinden. Deze lotsbestemming wordt dan de eigen legende genoemd. Uiteindelijk leert de jonge naar de taal van zijn hart te luisteren en de taal van de wereld te spreken. Het blijft een een een mooi verhaal, omdat er ook allerlei, ja toch wel esoterische dingen in het verhaal voorbijkomen. Santiago zoekt zijn lotsbestemming en gelooft uiteindelijk ook dat zijn leven zelf een verhaal is, en dat is een prachtig gegeven. Ook de boodschap ervan is mooi, omdat het gaat over het waarmaken van je dromen. Je leert om nooit op te geven en dat is een boodschap die enorm binnenkomt bij mij.
Het is geen zware literatuur. Het luistert in mijn geval makkelijk weg en de boodschap die erin verpakt zit, over het waarmaken van je dromen, zorgt ervoor dat het geheel toch een wijsheid in zich heeft die ik nog niet zo veel in een andere boeken ben tegengekomen. Het is geen zware literatuur, het is niet moeilijk en het is een mooi verhaal.

Coming of age

Sowieso is een reisverhaal bijna altijd een verhaal naar lotsbestemming of een coming of age zoals we dat noemen. Een coming-of-age-verhaal is een verhaal waarin iemand opgroeit, waar karakter in wordt ontwikkeld en waarin iemand zichzelf leert kennen. Dat gebeurt ook bij Santiago. Hij leert zichzelf kennen en hij weet uiteindelijk wat de schat is die in Egypte gevonden kan worden.
Eén van de mooiste zinnen die ik tegenkom in het boek – ik vertaal maar even losjes naar het Nederlands, want ik heb het boek in het Engels geluisterd:

En de jongen dook in de ziel van de wereld en zag dat de ziel van de wereld een deel was van de ziel van God,

Het is een te mooi verhaal om er te veel over te verraden. Eigenlijk vind ik dat je het gewoon zelf moet lezen.
Heb je het al gelezen? Supertof?! Laat maar weten wat jij er zelf van vindt en ik hoor graag of je het met me eens bent of niet. Overigens ben ik me er wel van bewust dat deze zeer korte review absoluut geen recht doet aan het verhaal. Luister hier de podcast