Niobe was een dochter van Tantalos en de vrouw van koning Amphion van Thebe. Zij had zeven zoons en zeven dochters. Niobe was een trotse vrouw en liet zich graag prijzen om haar grote hoeveelheid kinderen. Ze was zelfs zo trots dat ze Leto, de moeder van Artemis en Apollo beledigde. Dat had ze beter niet kunnen doen.

Want Leto had ‘alleen maar’ de tweeling Apollo en Artemis op de wereld gezet. Niobe vergat in haar overmoed wel even dat deze tweeling goddelijke macht had. Ze vergat ook, dat Leto de geliefde van Zeus was en dat zij een Titaan was. En zo schepte koningin Niobe, dochter van Tantalos en afstammelinge van Zeus, op over haar grote hoeveelheid kinderen en en passant ook nog over haar hoge positie als koningin van Thebe. Ze voelde zich ver verheven boven Leto.
Dit werd Leto op een gegeven moment teveel en zij stapte naar haar dochter en zoon die zij opdroeg om wraak voor haar te nemen. Natuurlijk kwamen Apollo en Artemis hun moeder te hulp. Ze daalden af van de Olympos en Apollo vond de zeven zoons van Niobe op de sportvelden. De pijlen rammelden in zijn koker. Eén voor één legde Apollo zijn pijlen aan en vuurde ze onverbiddelijk af op de zoons van de koningin. Vluchten lukte niet.
Koning Amphion, afgekomen op het lawaai, zag zijn dode zoons en wanhopig geworden van verdriet doorstak hij zich boven hun lichamen.

Niobe had haar les nog niet geleerd

Ondanks haar verdriet, daagde Niobe Leto opnieuw uit: “Zelfs nu heb ik nog meer kinderen dan jij!” De koningin hoorde niet het zoeven van de eerste pijl van de boog van Artemis. Eén voor één vielen zes van de zeven dochters van Niobe. Haar smeekbede om haar dan nog die ene dochter te gunnen mocht niet baten: de zevende stierf in de armen van haar moeder.
Niobe zat als versteend tussen haar dode kinderen, haar gezicht nat van de tranen. De goden kregen toch medelijden met deze opschepperige koningin en brachten haar naar haar geboorteland Lydia, waar zij een rots werd in een gebergte en waar haar tranen eeuwig vloeien.
Iedere week (tenminste, dat probeer ik) behandel ik een kleinere mythe uit de Griekse mythologie, omdat ik vind dat deze niet vergeten mogen worden. Ik baseer mijn teksten op het boek van Dr Sophie Ramondt, dat mijn eerste kennismaking vormde in de wereld van de Griekse goden en godinnen.