De tweeling Phrixos en Helle waren de zoon en dochter van Koning Athamas. Hun moeder was de hooghartige en onsterfelijke vrouw Nephele. Athamas trouwde onder dwang van Hera met Nephele, maar gelukkig was hij er niet mee. Toen Athamas het niet meer uithield, verstootte hij zijn vrouw en trouwde met Ino, de dochter van Kadmos en Harmonia. Maar Ino was jaloers op Phrixos, die haar zoons in de weg stond bij troonopvolging.

Ino wist de boerinnen die op haar hand waren ervan te overtuigen om de zaden te roosteren voordat ze geplant zouden worden. Hierdoor mislukte de oogst en dreigde er een hongersnood te ontstaan. De boeren gingen naar koning Athamas en smeekten hem om iets te doen.
Athamas zag geen andere uitweg dan naar het orakel van Delphi te gaan. Dit was precies wat Ino wilde en zij kocht de boodschappers om. Zij moesten aan Athamas vertellen dat een hongersnood voorkomen kon worden als Phrixos en Helle aan Zeus geofferd zouden worden.
Met bezwaard hart brengt Athamas zijn kinderen naar het altaar. Alles was voorbereid voor het offer van de twee koningskinderen. Er werden gerstekorrels over het hoofd van Phrixos gestrooid en er was al een haarlok afgesneden om hem ten dode te wijden. De vader stond al met zijn mes boven het hoofd van zijn zoon om hem de keel door te snijden, toen er plotseling een ram met een gouden vacht kwam aanvliegen.

“Kom op mijn rug zitten, Phrixos en Helle,” zei de ram

En voor iedereen van de schrik bekomen was, vloog de tweeling op de rug van de ram in oostelijke richting weg. Het was hun moeder Nephele geweest die hun had laten redden door de goden. Het wonder maakte op iedereen diepe indruk, Ino was vervuld van angst.
De tweeling was blij en verbaasd over het wonder dat hun gered had. Eerst waren ze nog wat angstig op de rug van de ram, maar toen ze boven de zee vlogen die Azië van Europa scheidde, werd Helle nieuwsgierig en boog zich naar voren. Iets te ver, want zij werd duizelig en stortte in het water. Voortaan heet dit stuk water de Hellespontos, de Zee van Helle.
Phrixos vloog door naar Kolchis waar hij werd opgenomen door de koning Aietes. Samen offerden ze de ram aan Zeus en hingen zijn gouden vacht op in een heilig woud, bewaakt door een nooit slapende draak. Een orakel had Aietes ooit voorspeld, dat het Gulden Vlies welvaart zou brengen, zo lang het daar zou zijn. Enkele jaren later trouwde Phrixos met Chalkiope, de dochter van Aietes. Zij kregen vier zoons.

Wraak van Hera

Athamas en Ino konden natuurlijk niet onbestraft blijven. Hera was al kwaad over de verstoting van Nephele, maar de druppel was de aanwezigheid van Semeles zoon, Dionysos, in het paleis. Hij werd daar in het geheim grootgebracht.
Hera maakte Athamas waanzinnig en daardoor zag de koning zijn oudste zoon aan voor een hert. Hij schoot hem dood en ging daarna achter zijn vrouw en jongste zoon aan. Ino en haar kind zetten het op een lopen en zouden zeker doodgeschoten zijn, als Dionysos Athamas niet blind had gemaakt. Toch renden moeder en kind verder en sprongen in zee. Daar veranderden zij in zeegoden door toedoen van Zeus als dank voor het opvoeden van zijn zoon.
Iedere week (tenminste, dat probeer ik) behandel ik een kleinere mythe uit de Griekse mythologie, omdat ik vind dat deze niet vergeten mogen worden. Ik baseer mijn teksten op het boek van Dr Sophie Ramondt, dat mijn eerste kennismaking vormde in de wereld van de Griekse goden en godinnen.