Psyche was een van de mooiste meisjes uit de Griekse wereld. Zij was zo mooi dat de mensen dachten dat zij Aphrodite, de godin van de liefde en seksualiteit, zelf was. De mensen verwaarloosden de tempels van de liefdesgodin en brachten offers aan het meisje. Psyche zelf vond het verschrikkelijk.

Niemand keek meer naar haar als een gewoon meisje en geen enkele man durfde haar vader, die koning was van een groot land, nog om haar hand te vragen. Toen haar twee oudere zussen getrouwd waren, werd Psyche eenzaam en erg ongelukkig.
Aphrodite was desalniettemin erg jaloers en boos. En net als Artemis wilde Aphrodite wraak nemen op het meisje. Ze vertelde de ouders van Psyche via een orakel dat ze hun dochter naar een eenzame plek in het nabijgelegen gebergte moesten brengen. Daar zou zij een echtgenoot krijgen. De bruiloftstoet die de prinses naar het gebergte bracht, leek eerder een begrafenisstoet. De prinses begreep best wel dat Aphrodite boos was op haar en wachtte met angst en beven op haar nieuwe echtgenoot.
Ondertussen stuurde Aphrodite haar zoon Eros, de god van liefde en schoonheidsverlangen, naar het gebergte om Psyche verliefd te maken op de lelijkste man die op aarde te vinden was. Toen Eros, gewapend met pijl en boog, Psyche daar in de bergen zag staan, trilde zijn hand en hij verwondde zichzelf.

Eros werd verliefd op Psyche

De verliefde god liet het prinsesje door de westenwind naar een afgelegen plek brengen: een vallei vol bloemen en planten, waar een grot haar huis werd. Direct kwamen er nimfen naar haar toe om haar te verzorgen.
‘s Nachts kwam Eros bij haar langs en bij zijn eerste aanraking ging er een nieuwe wereld vol liefde voor haar open. Psyche was gelukkig. Iedere nacht kwam Eros bij haar en iedere ochtend verdween hij voordat de zon opkwam.
Op een nacht vroeg Psyche aan haar minnaar om haar zussen bij haar langs te brengen. Zij miste hen verschrikkelijk. Eros waarschuwde haar dat zij zeker zouden willen weten wie hij was. Als zij dat te weten zou komen, zou hij nooit meer naar haar toe kunnen gaan. Maar Psyche huilde en smeekte en beloofde dat zij zich niet zou laten verleiden.
De zussen kwamen de volgende dag en hoewel zij rijk waren, waren zij niet gelukkig getrouwd. Ze gunden Psyche het geluk waar hun zusje van straalde niet en bleven vragen naar haar minnaar. Toen de zussen nog een tweede en derde keer terugkwamen, kon Psyche het niet meer verborgen houden: ze had haar minnaar nog nooit gezien, alleen gehoord en gevoeld, maar ze wist zeker dat hij een god was.
De zussen lachten haar uit en zeiden dat dat niet mogelijk was. Misschien was hij wel ontzettend lelijk! Ze zeiden haar dat ze een lampje bij haar bed moest houden en als hij in slaap gevallen was, dan moest ze maar eens kijken naar haar minnaar. Een god als man, wat dacht ze wel niet!

Psyche was haar vertrouwen kwijtgeraakt

‘s Avonds zette een olielampje bij haar bed. Toen Eros in slaap was gevallen, ontstak zij het lampje en liet het licht over zijn gezicht schijnen. Ze kon haar ogen niet geloven en haar hand trilde. Daardoor viel er hete druppel olie op de schouder van Eros. Hij werd wakker en toen hij zich realiseerde wat er gebeurd was, vloog hij weg om niet meer terug te keren.
Psyche zwierf de hele aarde over op zoek naar geliefde. Maar hoe zoek je een god? Uitgeput door haar zoektocht begon het meisje te bidden om vergeving van Aphrodite en om hulp van de godin. Aphrodite, die inmiddels ook gehoord had van de ongehoorzaamheid van haar zoon, was nog steeds boos op haar.

De godin gaf haar drie onmogelijke opdrachten

De eerste opdracht was het uitzoeken van zaden en graankorrels die op soort moesten worden gelegd. De mieren kwamen naar Psyche toe en hielpen haar met sorteren.
De tweede opdracht was het verzamelen van gouden vlokken uit de vacht van kwaadaardige schapen: het riet vertelde haar waar ze de vlokken kon halen die in de takken van struiken en bomen waren blijven hangen, zonder dat zij gevaar liep.
De derde opdracht bestond uit het scheppen van water uit de waterval van de onderwereld rivier de Styx. De adelaar van Zeus nam de kruik in zijn snavel en haalde het water voor haar.
Aphrodite begreep dat Psyche dit niet alleen gedaan kon hebben, maar wie haar geholpen had, dat wist ze niet. Ze moest iets nog moeilijkers uitdenken om Psyche te laten omkomen. Eros, die inmiddels genezen was van de brandwond en Psyche toch wel heel erg miste, kon zijn moeder niet tegen houden. Maar er was een god die machtiger was dan Aphrodite: Eros ging naar opa Zeus. Hij dreigde dat hij zonder Psyche geen god van de liefde meer zou zijn. Het dreigement hielp. Zeus gaf Psyche nektar te drinken. Zo werd zij onsterfelijk. Zeus stelde Aphrodite gerust: niemand zou haar macht aantasten. Aphrodite legde zich erbij neer dat Psyche op de Olympos kwam wonen als geliefde van Eros.
Iedere week (tenminste, dat probeer ik) behandel ik een kleinere mythe uit de Griekse mythologie, omdat ik vind dat deze niet vergeten mogen worden. Ik baseer mijn teksten op het boek van Dr Sophie Ramondt, dat mijn eerste kennismaking vormde in de wereld van de Griekse goden en godinnen.