Mala tuurde in het donker. Vanwege de energiebesparing mochten de straatlantaarns niet aan. De tl-buizen waren uiteraard een opvolger van de vroegere LED-verlichting. Die moesten aanblijven en als het donker was, mochten de bewoners de gordijnen niet dicht doen. Zo konden de Andrones zien of iedereen in zijn huis was. Niet dat zij licht nodig hadden: met hun hittesensor konden ze precies zien of en hoeveel mensen er in een huis aanwezig waren. Privacy was allang geen recht meer.
Daar was het weer. Een flits. Een donkere schim tegen de toch al donkere achtergrond. “Het was alsof je het niet verlichte deel van de maan zag tegen de achtergrond van de nacht,” dacht Mala. Terwijl ze bleef turen in de duisternis, dacht ze terug aan een stukje van een verslag dat ze had moeten digitaliseren van een blogger die de situatie beschreef.

De schappen zijn leeg. Mensen hamsteren. Wc-papier is op en ook alle houdbare producten zoals pasta en cup-a-soup zijn op. Alles is op en wij mogen niet meer naar buiten, alleen voor boodschappen. Alle sportwedstrijden zijn afgelast, alle trainingen opgeschort, alle netwerkbijeenkomsten verboden. Alle sociale activiteiten staan on hold en het is afwachten of we het overleven. Ik voel me een gevangene in mijn eigen huis. De wereld is onherkenbaar veranderd.

De blogger was serieus bang. Dat was wel duidelijk. Mala wist niet goed wat cup-a-soup was, mogelijk iets dat met soep in een kopje te maken had. Maar dat hamsteren was wel serieus een probleem. De toch al oververmoeide zorgmedewerkers konden niets meer krijgen en de eerste ‘break-downs’ waren al een feit, schreef de blogger.
Op het hoogtepunt van de crisis moesten de artsen besluiten wie er aan de beademing ging en wie niet. Ze moesten kiezen wie bleef leven en wie stierf. Het waren hartverscheurende keuzes en geregeld barstten de artsen en verpleegkundigen in tranen uit als ze iemand alleen moesten laten sterven op de gang van het ziekenhuis omdat het IC-bed naar een ander ging. De stervenden stierven alleen, zonder troost, zonder familie of vrienden bij hun bed. Vanwege de besmettelijkheid mochten die er niet bij. Mannen stierven zonder hun vrouw, vrouwen zonder hun kinderen en kinderen zonder hun ouders. De doden werden zonder ceremonie in een massagraf buiten de stad begraven. Begrafenissen, net als trouwerijen en andere feesten waren verboden.
De tranen liepen bij Mala over haar wangen toen ze het las. De ellende sprong haar tegemoet vanaf het scherm en ze voelde angst. Ze probeerde de tranen onopvallend weg te vegen. De Andrones mochten het niet zien, want dan moest ze verantwoorden waar die tranen vandaan kwamen. En dan was ze haar baantje kwijt.
Daar! Nu wist ze het zeker. Er stond iemand in het steegje naast de blokkendoos aan de overkant naar haar te kijken. Ze voelde de ogen van de vreemdeling op zich rusten. Ze wist dat ze te lang voor het raam had gestaan en nu was ze gezien. Wat moest ze doen?
De angst van die blogger was voelbaar, maar er gebeurden ook mooie dingen. Op een medium dat vroeger sociaal werd genoemd, werden groepen opgericht waar mensen hulp vroegen en aanboden. Er werd vooral gevraagd om hulp met boodschappen en afhalen van medicijnen. Buren hielpen elkaar met koken en deelden voedsel met elkaar.
Mala draaide zich om, opende haar voordeur, ging met de trap naar beneden en opende de deur van de flat. Ze was zich ervan bewust dat ze duidelijk zichtbaar was in het felle licht, maar Mala wenkte de vreemdeling toch om de oversteek te maken. Wie het ook was, ze kon het niet over haar hart verkrijgen om hem buiten te laten. Met een paar katachtige sprongen was de vreemdeling bij haar. Snel sloot ze de deur en ze rende terug naar haar appartement, de vreemdeling volgde haar op haar hielen.
Mala veegde haar blonde lokken van haar voorhoofd. Haar hand trilde licht. “Wat ben ik aan het doen?” vroeg ze zich hardop af. De Andrones zouden binnen no time doorhebben dat zij niet alleen was in het appartement, als ze langskwamen. Het Tribunaal had alles in de gaten! “Alle goden, wat ben ik aan het doen?”
“Het juiste,” zei de vreemdeling achter haar.