Maar gelijk met de deur in huis vallen. Ik had in totaal 25 fout: 11 taalfouten en 14 spelfouten. Het gemiddelde aantal fout van alle deelnemers was 30, de BN-‘ers hadden er 40 en de “gewone” Nederlanders hadden er gemiddeld 27. Ik heb het goed gedaan.
Ik zal geen spoilers geven, misschien zijn er mensen die het vanavond niet konden doen en het nog willen inhalen. Die moeten dan vooral niet proberen de foto van mijn werk te analyseren. De mensen die het wel willen weten kunnen de tekst van het Dictee hier vinden. De Volkskrant heeft inmiddels ook een stuk gepubliceerd over de bevindingen van de Bekende Nederlanders en Vlamingen.
Traditiegetrouw is mijn dictee altijd oplopend in fouten: zin 1 heeft er meestal maar één of twee, maar zin acht spant vaak de kroon. In dit geval had ik 2 fout in zin 1 en 7 fout in zin 8. Zin 3 had ik foutloos.

Het Dictee was weer een pittige, maar ik heb wel een puntje van kritiek

Een klein puntje van kritiek: ik kon Freriks soms niet goed verstaan en Tanghe ging af en toe echt te snel. Daarnaast werden aanhalingstekens soms vergeten op te lezen in de twee lezing van een stukje tekst.
Een ander puntje: er is een woord dat ik fout moest rekenen omdat het Groene Boekje dat woord anders schrijft. Wat ik wel kan loslaten is dat het om de regel van de tussen-s gaat. Ik heb altijd meegekregen dat je de tussen-s schrijft, als je hem hoort. Mocht het volgende woord met een sis-klank geschreven worden in de samenstelling, dan kun je het tweede deel vervangen door een woord dat niet met een sis-klank begint. Bijvoorbeeld:

dorp + straat wordt dorpsstraat met een extra s naar analogie van dorpsweg. Je hoort een s, dus je schrijft hem.

De spellingsregels geven hier vrijheid in. En toch, omdat het Groene Boekje een andere voorkeur heeft, wordt het woord fout gerekend in het Dictee. Ook Freriks sprak het woord heel duidelijk met dubbele s uit, dus ik denk dat dit dan niet mag worden fout gerekend.
Tot zover mijn kritiek.

De taalfouten zijn nieuw toegevoegd aan het Dictee

Vanaf zin 4 moesten de deelnemers ook taalfouten onderstrepen. Dit konden verhaspelingen zijn, fouten tegen de congruentie, fouten in verwijswoorden en andere rariteiten die Kees van Kooten had verzonnen.
Ik vond het wel een leuke toevoeging aan het Dictee. Het is zeker dat taal verandert, zeker gesproken taal, en dat de geschreven taal daarbij achterloopt. Hoe lang het duurt voor tante Betjes geaccepteerd worden, is niet in te schatten, maar het blijft voorlopig nog fout. Wel had ik gekund zonder het opvoedkundige praatje van Van Kooten over het gebruik van taal en lelijke nieuwe woorden en woordgroepen die het Nederlands binnensluipen. Taal verandert: deal with it!