Sommige kinderen, leerlingen, zijn echt hondsbrutaal. Als je ziet dat ze een gummetje door de klas gooien en je zegt tegen de leerling dat ze het moeten opruimen, dan vinden ze dat niet normaal. Ik vind het namelijk wel normaal dat de straf in relatie staat tot de daad.
Je loopt naar zo’n leerling toe, zegt dat je het gedrag niet normaal vindt, omdat je ziet dat ze wat gooien en als antwoord krijg je: “Vindt u het normaal om mij de klas te laten opruimen.”
“Ja, want iedere actie heeft een consequentie.” Dan moet je het woord consequentie uitleggen, want de woordenschat is belabberd.
Aan het einde van de les laat je de leerling nablijven om de vloer op te ruimen. De leerling gaat op zoek naar bezem, waardoor het nog langer zou duren. Ik zeg dat het kind dan maar even met de hand alles moet oprapen.
“Het is toch niet normaal dat u me laat bukken, maar als u wil dat ik buk dan buk ik wel. Wat een stomme school is dit en hadden we die andere mevrouw nog maar voor Nederlands en nu zijn we te laat voor het volgende lesuur. En moet ik nou echt ook al die andere dingen oprapen die ik niet gedaan heb.”
Ik laat het kind maar ratelen. Andere leerlingen die bevriend zijn met het kind, ratelen mee.
“En als we te laat zijn voor die les dan is het uw schuld en wat denkt u wel dat we schoonmakers zijn of zo, tfoeoeoe.”
Tegen deze leerling zeg ik dat ik hun niet had gezegd dat ze moesten opruimen, dit was alleen voor die ene. Maar zo werkt dat kennelijk niet. Ze zijn boos. Boos op mij, boos op de school en boos op de wereld en dat uiten ze door hondsbrutaal te reageren op alles wat maar enig gezag draagt. Ook of misschien juist hun nieuwe docent Nederlands. Ik heb deze klas pas een paar weken.
Ik voelde me vandaag net een beetje als die Kitkat-reclame: “Jij eruit, jij eruit en jij eruit en iedereen eruit, dan kan ik tenminste rustig. lesgeven.”
photo credit: Akbar Sim via photopin
