Zoals de titel al zegt, dit wordt een frustiblog. Je kunt nog wegklikken, beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald zeg maar. Mocht je willen weten wat mij dwars zit, lees dan vooral verder.
Afgelopen dinsdag tweette ik dit:

aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!! zo dat lucht op
— Martha (@drspee) June 25, 2013

En gisteren tweette ik dit:

Klaar met nakijken van de laatste toetsen van dit jaar. Vanaf nu heel lang niets meer nakijken 😀 YES!
— Martha (@drspee) June 27, 2013

 

En toen kwam ik vandaag op school en opende mijn mailbox. Dat had ik beter niet kunnen doen.
Dinsdag was ik zeer gefrustreerd over mijn werk, meer in het bijzonder over een klas.Deze klas heeft namelijk niet door dat ze moeten werken om cijfers te halen en dat ze dus niet kunnen doorkletsen en niet opletten. Overigens generaliseer ik, want niet iedere leerling in deze klas gedraagt zich op deze manier. Het kostte me 40 minuten om 4 oefeningen na te kijken. Vier lullige oefeningen.
Aan het begin van de les had ik aangegeven dat ze na het nakijken nog de opdrachten konden inhalen, die ze begin juni al hadden moeten inleveren. Dit hadden ze nog niet gedaan, dus ik gaf ze nog een laatste kans. Die kans verprutsten ze op dramatische wijze. Vijf minuten voor het einde van de les deelde ik de leerlingen mee, dat ik onmogelijk al hun werk nog kon nakijken omdat ik pas vandaag weer op school zou zijn en de cijfers voor 9.00 ingevoerd moesten worden. Ik zou dus iedere leerling die geen werk had ingeleverd een 1 geven.
En toen opende ik vanmorgen dus mijn mail.
Ik had twee mailtjes van verschillende moeders die het onterecht vonden dat hun kind een 1 kreeg, want dan zou het kind blijven zitten. Misschien  hadden de kids dan even moeten nadenken en gewoon de opdrachten moeten inleveren. Ze hadden hun kans gehad en ze hadden hun laatste kans gehad. Als deze moeders wisten hoe hun kind zich in mijn les gedroeg… Maar nee, tegenwoordig zijn docenten gewoon uitschot dat je mag behandelen zoals je wil, zolang je maar niet aan het heilige kind zit.
Maar de mailparade was nog niet afgelopen. De mentor had ook gemaild, met cc naar de teamleider. In het mailtje meldde hij dat hij zijn klas zou aanspreken op hun extreem slechte gedrag en dat hij hen zou zeggen dat ze vrijdag nog een allerlaatste kans zouden krijgen.
De stoom kwam uit mijn oren! Hoeveel kansen, laatste kansen en allerlaatste kansen gaat deze klas krijgen nog voordat men begrijpt dat deze klas niet werkt en nu geleerd krijgt dat ze helemaal niet hoeven te werken, want de mentor zegt toch wel dat de docent nog een kans moet geven! Dit is pedagogisch onverantwoord!
Maar in het onderwijs gaat tegenwoordig alles om de cijfers: als de prognoses zeggen dat een hele klas overgaat, dan kan het aan het eind van het jaar niet zo zijn dat een deel van de klas ineens toch niet naar de volgende klas gaat. Dat is namelijk niet goed voor de cijfers. Waarom niet? Omdat er dan minder leerlingen aangenomen kunnen worden in het eerste leerjaar en waardoor de school dus minder geld per leerling krijgt. De leerling moet dus hoe dan ook over, goedschiks of kwaadschiks. Zo wordt de docent dus gedwongen om leerlingen kans op kans op laatste kans op allerlaatste kans op aller- allerlaatste kans te geven. Zelfs als ze al die kansen verprutsen.
Niet alleen was die allerlaatste kans niet met mij overlegd, het slechte gedrag van de klas werd beloond: ze mochten de opdrachten nog maken. Ik kon met geen mogelijkheid meer zeggen dat ik het hier niet mee eens was. Maar ik kon er mijn eigen draai aan geven. Ik gaf ze één lesuur de tijd om te werken aan de opdrachten, zodat ze hun 1 weg konden werken. Daarvoor moesten ze dus hard aan de bak. Er staan nog steeds een aantal leerlingen die een 1 hebben. Die hebben niets gedaan. De anderen hadden het niet allemaal af en waren zeer verontwaardigd. dat ze het niet af mochten maken. Dus nog ondankbaar ook. En ik zat alsnog na te kijken vandaag.
Als je tot hier mijn blog hebt gelezen: hulde! En dank voor je aandacht.
Zo en nu terug naar mijn normale kalme staat van zijn. Zennnnnnn