Deze vraag stelde ik op Twitter en ik kreeg reactie. Mijn vraag was gericht op de #metoo discussie en ik begin me serieus af te vragen: mogen mannen nog wel man zijn? Hoe moet een man nog man zijn als hij zich niet meer als een man mag gedragen, maar te allen tijde respectvol moet zijn naar het vrouwelijk geslacht en misschien wel zijn man-zijn moet verloochenen? Hoe kun je tegen je natuur in gaan?
Voorbeeld. Vorig jaar zat ik in een café na een trouwceremonie. Ik had al een koffie besteld, maar de man die later tegenover mij was aangeschoven bestelde zijn eigen koffie en toen de serveerster weg wilde lopen zei hij tegen haar: “Mag de dame ook nog bestellen?”
Ik keek op en was verbaasd over de voorkomendheid van deze man. “Wow,” dacht ik, “wat charmant.”
Nog een voorbeeld. Bij karate hield ik het schopkussen vast. Een van de vierdedanners maakte een achterwaartse trap en toen wist ik eindelijk hoe het was om te kunnen vliegen. Drie meter verder landde ik op de grond. Ik kwam niet meer bij van het lachen, het deed namelijk geen pijn. De man liep naar me toe en bood me zijn hand aan om me te helpen opstaan. Ik was al gewaarschuwd, dat ze zich niet zouden inhouden als er een vrouw het kussen zou vasthouden. “Het zal zo’n vaart niet lopen,” dacht ik optimistisch. Ik was gewaarschuwd.
Ik ben opgegroeid in een wereld waar de man domineert
Karate is bij uitstek een mannensport en daar worden vrouwen niet echt ontzien. “Hit to hurt” is het motto. Hoe moet je anders klappen leren ontwijken? Ik kan niet meer (ver)tellen hoeveel klappen ik al niet gehad heb in de afgelopen anderhalf jaar.
Ga ik nu moord en brand schreeuwen over het machogedrag van de mannen bij mijn karateclub? Nee, hier heb ik voor getekend. Het heeft zelfs mijn hele beeld van ‘de man’ getekend. Een man mag zich best wel een beetje macho gedragen. Je plagen en kietelen. Vragen welk been je bedoelt als je vraagt naar de status van een gescheurde hamstring. Soms het bloed onder je nagels vandaan halen. Lomp, onhandig, klunzig, flirterig en stoer. Ja zelfs, durf ik het te zeggen? Zelfs misschien een beetje vrouwonvriendelijk zijn.
Sterker nog: ik vind dat een man het onder zijn vrienden zelfs over ‘lekkere wijven’ mag hebben. Nog sterker: ik vind dat een man een vrouw zelfs ‘vieze woordjes’ mag toevoegen als het moment er geschikt voor is. Ik vind dat een man een vrouw mag plagen in gezelschap met opmerkingen waarvan ze moet blozen. Ik zie dat niet als opdringerig of ongewenst gedrag. Ik zie die laatste twee dingen zelfs als onderdeel van het versieren van een vrouw. Want hoe moet een man een vrouw het hof maken als hij zich bij iedere aanraking moet afvragen of hij niet onmiddellijk aangeklaagd wordt?
Kortom, ik vind dat een man een man moet kunnen zijn. En als dat een macho is, dan is dat prima. En als dat een lompe boer is dan is dat prima. En als dat een lieve kluns is, dan is dat ook prima.
Leve de man! En heren, voel je vrij om te reageren.
Plaatje: Jens Lindner
