Nachtmerries. Ze zijn sowieso al niet fijn, maar als je een eng boek aan het lezen bent en je hebt een te levendige fantasie (zoals ik), dan kan de inhoud van dat boek je zomaar komen opzoeken in je dromen. De vraag van vorige week, Van welk boek kreeg jij nachtmerries?, werd weer mooi door jullie beantwoord. Voor mij anti-tips, maar voor jullie misschien aanraders.

Svanhild reageerde in de reacties dat zij Cujo van Stephen King echt heel eng vond. Nu is King natuurlijk de king van de horror en op Netflix keek ik de serie The mist dat gebaseerd is op zijn gelijknamige boek. Maar Cujo kende ik nog niet. Het boek gaat over de hond Cujo die hondsdol is geworden en iedereen opeet. Ik kan me voorstellen dat dat inderdaad erg eng is.
Niek schreef dat zij het benauwd kreeg van het boek American Gods van Neil Gaiman. Sterker nog, ze werd er misselijk van. Het ging slechts om een hoofdstuk uit het boek: het stuk waar zeer gedetailleerd beschreven werd hoe het eraan toe ging op de slavenschepen. Vooral de geestelijke en lichamelijk vernedering van als vee vervoerd worden op zo’n schip, is een leeservaring die Niek niet meer van haar af kan schudden.
Ook Carel vertelde over zijn slapeloze nachten, of eerder, de afwezigheid daarvan. Hij heeft net als ik een levendige fantasie, daarom kan hij ook zo prachtig schilderen, maar hij vindt dat een boek niet te koste mag gaan van zijn nachtrust. Er zijn wel boeken waar hij rillingen van kreeg: Carlos Ruiz Zafon, een aantal boeken van Stephen King en De vliegeraar van Khaled Hosseini.
Chantal liet ook een reactie achter: zij ligt niet snel wakker van een horror of thriller. Dat soort boeken raakt haar niet. Waar ze wel wakker van kan liggen, zijn waargebeurde verhalen over criminaliteit of mishandeling. Maar ze kan zich niet herinneren dat ze na haar kindertijd nog wakker heeft gelegen van een boek.

Na de nachtmerries naar #50books vraag 38

Van de week heb ik Achter gesloten deuren gelezen van B.A. Paris. Oorspronkelijk is dit boek geschreven in het Engels. Normaal gesproken lees ik boeken het liefst in de oorspronkelijke taal als ik die taal tenminste machtig ben, omdat er vaak nuances verloren gaan in de vertaling. Dus Engelse boeken lees ik het liefst in het Engels en ook aan Duitse boeken waag ik mij. Maar Frans en Spaans laat ik liggen. Frans is te ver weggezakt en Spaans heb ik nooit geleerd. De vraag van deze week is:

Lees jij boeken in hun oorspronkelijke taal of juist liever vertaald naar het Nederlands?

Ik lees natuurlijk weer graag jullie antwoorden en vat die uiteraard weer samen volgende week zondag.
Iedereen is vrij om de vragen te beantwoorden zoals hij of zij wil. Laat een link naar je eigen blog achter in de reacties onder dit blog of reageer hieronder. Zo kan iedereen lezen wat jij ervan vindt. 
In 2016 was Hendrik-Jan de Wit de gastheer van de serie #50books. In 2013 en 2015 werden de vragen gesteld door initiatiefnemer Peter Pellenaars. Zelf nam ik in 2014 de honneurs waar.
Plaatje: Aimee Vogelsang