Pas op: dit is een feelgoodblog

Al jarenlang zit er een engeltje op mijn schouder. Een engeltje dat altijd voor mij heeft gezorgd. Wat zeg ik? Eén engeltje? Wel drie! Die engeltjes laten mij al jaren lang op de een of andere manier op mijn pootjes landen. Als ik een baan verloor, dan had ik aan het einde van mijn contract net op tijd een nieuwe. Zodat ik weer een jaartje verder kon.
En ook nu, nu ik als zzp’er werk, lijkt het alsof ik in een droom loop. Alsof de wereld, het universum, mijn karma, erop heeft gewacht dat ik als zelfstandige ging werken. Het gaat goed met de opdrachten. Gelukkig!
Ook persoonlijk gaat het goed. Die engeltjes op mijn schouder hebben me al voor flink veel blunders behoed. Hoewel ik soms niet naar mijn engeltjes heb geluisterd, maar zelfs dan kwam ik op mijn pootjes terecht. De beslissing voor mijn operatie heeft me heel veel goeds gebracht. Ik durf weer naar buiten te treden, mijn eigen ‘ik’ te laten zien. De vrijheid te nemen die ik nodig heb. Ik was vroeger extravert. Dat ben ik weer. Ik was vroeger vrolijk en ook dat ben ik weer. Ik durf weer positief te kijken naar de toekomst omdat ik weer durf te vertrouwen dat het goed komt.