Pesten en gepest worden hoort bij het opgroeien. Dat vindt Ad Verbrugge, filosoof en voorzitter van de Stichting Beter Onderwijs Nederland. Volgens hem is pesten iets wat in de menselijke aard zit, zo zei hij tijdens een bijeenkomst van het Kinderrechtenhuis.

Dit citaat komt uit een artikel uit de Spits. Ad Verbrugge stelt dat pesten en gepest worden in de menselijke aard zit en dat het hoort bij het proces van volwassen worden. Volgens Verbrugge gaat het om het leren jezelf in te leven en te verplaatsen in de ander. Het hoort bij de puberteit.
Maar je zult maar het slachtoffer zijn van dit opgroeiproces. Ergens ben ik heel kwaad op Verbrugge, dat hij dit durft te stellen. Pesten is het afzonderen van mensen die een beetje anders zijn dan het gemiddelde. Mensen die niet voldoen aan wat gangbaar is in een klas of op het werk worden apart gezet door pestgedrag. Dat begint soms al in groep 1 en gaat voor sommigen door op de werkplek. Ik schreef al eerder dat pesten geestelijke mishandeling is en op dat standpunt sta ik nog steeds.
Alle pestprotocollen ten spijt is pesten nog steeds niet uitgebannen op scholen. Misschien zit het wel in de menselijke aard, maar dan nog vind ik dat dit een stukje zogenaamde menselijkheid is dat ten allen tijde moet worden bestreden. Pesten heeft verschrikkelijk veel invloed op mensen. Zelfs na achttien tot twintig jaar na de laatste pesterij heeft het bij nog invloed op hoe ik me gedraag, op welke angsten ik met me meedraag en in welke situaties ik me wel of niet veilig durf te begeven.
Nog altijd zit ik in een restaurant of op mijn werkplek liever niet met mijn rug naar de deur. Het geeft me een onveilig gevoel dat ik niet kan zien wie er binnen komt. Nog altijd werken grote groepen mensen mij op de zenuwen omdat ik daarvan niets dan slechts verwacht. Nog altijd zit er een klein minderwaardigheidscomplexje (mijn spook van ik mag er niet bij horen) dat me in groepen naar de muur doet schuiven.
Na zes jaar therapie weet ik inmiddels hoe het zit, welke impact pesten op mij heeft gehad en nog steeds heeft. En ik weet dus ook dat dit soort artikelen van mensen die een grote naam hebben in de wetenschappelijke wereld de kijk van mensen op belangrijke maatschappelijke onderwerpen kan veranderen. In plaats van zeggen dat pesten niet uit de wereld te helpen is en dat praten niet helpt omdat degene die het meest mondig is de overhand heeft, kan hij misschien zelf proberen een bijdrage te leveren aan de mondigheid van pestslachtoffers en daar een protocol voor opstellen.
En dan nog iets: niet alleen op VMBO’s en ROC’s wordt gepest, meneer Verbrugge. Ook op HAVO en VWO afdelingen worden kinderen gepest. Dat weet ik uit ervaring, helaas.