Review: En toen waren er nog maar… – Agatha Christie
Officieel kwam dit boek uit in 1939. Het verscheen onder de titel Ten little niggers. Dat kon toen nog. De titel is gebaseerd op een kinderrijmpje dat terugkomt in dit boek op een zeer bijzondere manier. De titel is aangepast naar: En toen waren er nog maar….
Waar het boek over gaat:
In een afgelegen huis op een eiland zijn tien mensen uitgenodigd door een mysterieuze gastheer die zelf niet verschijnt. Ze zijn volkomen van de bewoonde wereld afgesloten en aangewezen op elkaars gezelschap. De avond begint aangenaam, maar gaandeweg blijkt dat de gasten worden achtervolgd door schaduwen uit het verleden. En dan wordt een van hen vermoord… En nog een. De angst slaat toe en het leven van de achterblijvers wordt een hel.
En die hel is behoorlijk tastbaar. De angst is voelbaar in de woorden die Christie gebruikt. Ze bouwt de spanning zeer subtiel op door je steeds op het verkeerde been te zetten. Je vraagt je steeds af wie het volgende slachtoffer is. Al vrij snel had ik door hoe het versje met de moorden verband hield, maar wie het volgende slachtoffer zou zijn, bleef steeds onduidelijk.
Wat ik ook zeer goed gedaan vindt, is het feit dat je op een gegeven moment ook in de gedachten van de overgebleven gasten zit, maar dat je bijna niet kan afleiden van wie je de gedachten leest. En dan lees je plots ook de gedachten van de moordenaar:
En van binnen? Gedachten wervelden door hun hersens als eekhoorntjes in een kooi…
‘Wat zal er nu gebeuren? Wat nu? Wie? Wat?’
‘Zou het helpen? Ik weet het niet. Het is de moeite waard het te proberen. Als er nog tijd is. Als er nog tijd is…’
‘Godsdienstwaanzin, dat is het… Hoewel je, als je haar aankijkt, het nauwelijks kunt geloven… Ik zal het wel bij het verkeerde eind hebben.’
‘Het is krankzinnig – alles is krankzinnig. Ik word krankzinnig. Wol die verdwijnt – rode plastic gordijnen – het heeft geen zin. Ik begrijp het niet…’
‘Die idioot, hij geloofde ieder woord dat ik tegen hem zei. Het was doodeenvoudig… Maar ik moet voorzichtig zijn, heel voorzichtig. Zes kleine porseleinen beeldjes… nog maar zes – hoeveel zouden er vanavond zijn?…’
En dan vraag je je af: wie is het? Is er een elfde persoon op het eiland of is de moordenaar één van de gasten? Dit blijft tot het allerlaatste moment onduidelijk.
En toen waren er nog maar… is onderhoudend
Het verhaal leest lekker weg. Geen echte pageturner, maar zeker onderhoudend. Het taalgebruik is wel wat ouderwets, maar als je er rekening mee houdt, dan kun je er best doorheen kijken, ook door de Britse beleefdheid waarmee de gasten elkaar benaderen.
Hieronder heb ik de twee versjes naast elkaar gezet ter vergelijking. Links de originele versie, rechts die uit het boek. Als je het boek nog wil lezen, raad ik je aan de versjes over te slaan.
[usr=3]
Je kunt dit boek gratis lezen via het Kobo plus abonnement.
[bol_product_links block_id=”bol_5a6ba3a8456ed_selected-products” products=”9200000031175661,9200000042798087″ name=”review” sub_id=”entoen” link_color=”AD232C” subtitle_color=”683C26″ pricetype_color=”EF9B4B” price_color=”AD232C” deliverytime_color=”683C26″ background_color=”FFFFFF” border_color=”683C26″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”0″ show_price=”1″ show_rating=”0″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]
De links naar het boek en naar Kobo Plus zijn affiliate links naar Bol.com. Dat betekent dat ik een beetje geld krijg als jij dit boek of een ander koopt.
| Originele versie | Versie in het boek |
| Tien kleine negertjes Die dansten in de regen Eentje viel er in een plas Toen waren het er nog maar negen Negen kleine negertjes Die gingen saam op jacht Eentje trapte op een leeuw Toen waren het er nog maar acht Acht kleine negertjes Die stonden toen te beven Eentje ging van ‘t beven dood Toen waren het er nog maar zeven Zeven kleine negertjes Die dronken uit een fles Eentje kroop toen door de hals Toen waren het er nog maar zes Zes kleine negertjes Die vochten met een wijf Het wijf dat sloeg er eentje dood Toen waren het er nog maar vijf Vijf kleine negertjes Die dronken een glaasje bier Eentje stikte in het schuim Toen waren het er nog maar vier Vier kleine negertjes Die gingen naar Overschie Eentje verdronk er in de Schie Toen waren her er nog maar drie Drie kleine negertjes Die gingen naar de plee Eentje zakte er doorheen Toen waren het er nog maar twee Twee kleine negertjes Die waren zo alleen Eentje ging van heimwee dood Toen was het er nog maar één Dat ene kleine negertje Dat had je moeten zien Dat trouwde met een negerin Toen waren er zo weer tien |
Tien kleine negertjes gingen uit eten langs verre wegen Eén stikte in zijn drankje – toen waren er nog negen Negen kleine negertjes praatten tot diep in de nacht Eén kon niet wakker worden – toen waren er nog acht Acht kleine negertjes kwamen op een eiland aangedreven Eén zei, dat hij niet verder wou – toen waren er nog zeven Zeven kleine negertjes kapten hout met een kapmes Eén sloeg zichzelf in tweeën – toen waren er nog zes Zes kleine negertjes hielden een honingbedrijf Eén werd gestoken door een bij – toen waren er nog vijf Vijf kleine negertjes kregen met het recht gemier Eén kwam terdege in de knoei – toen waren er nog vier Vier kleine negertjes gingen naar zee en zie Eén rode haring verzwolg er een – toen waren er nog drie Drie kleine negertjes gingen naar Artis mee Eén grote beer drukte er een fijn – toen waren er nog twee Twee kleine negertjes gingen naar het zonnebad heen Eén schroeide de zon een gat in zijn bast – toen was er nog maar één Eén klein negertje bleef helemaal alleen Hij hing ten slotte zich maar op – dus bleef er toen niet één |
Meer weten of vragen?
Ben je geïnteresseerd geraakt door dit blog? Stuur me een berichtje en help je verder!
Ha! Mocht dit boek in het Engels lezen op de HAVO, is nog steeds een van mijn favorieten.
Ik las hem voor het eerst… Jammer dat ik dit niet eerder las.
In een grijs verleden gelezen. Leuk om dat versje zo compleet weer eens terug te zien.
Ja best een aardig versje. Vind de vertaling naar het boek goed gelukt.
Over ‘t laatst nog een verfilming van gezien
Ik las dat hij zeer vaak verfilmd is. Ook als slasher horror… Ik geloof dat ik die niet hoef te zien…
De verfilming die ik zag, een tamelijk recente, was een versie met soldaatjes en wat gemoderniseerd… maar verder was het verhaal nagenoeg hetzelfde