Dit is de uitgeschreven versie van podcast aflevering 19. In deze aflevering bespreek ik de debuutroman Niemand zoals hij van Lucia van den Brink, die ik in aflevering 16 ook heb geïnterviewd.

Van de achterflap:
‘Niemand zoals hij’, de debuutroman van Lucia van den Brink, is een ontroerend verhaal over de reis van een eenzame kleindochter op zoek naar haar opa, vol karate en origami. Renke heeft haar opa Pieter al een tijd niet gezien als ze op een dag pakketjes van hem ontvangt, met Post-its, origami kraanvogels en dagboekfragmenten. Opa Pieter is naar Japan vertrokken nadat hij gediagnosticeerd was met de spierziekte ALS. Waar Renke alle tijd van de wereld heeft, weet hij dat zijn dagen geteld zijn. Hij probeert er het beste van te maken en wil karatetraining volgen bij zijn vriend Yamada. Doordat hij langzaamaan afscheid moet nemen, krijgt de schaduwzijde van zijn persoonlijkheid soms de overhand. Als Renke haar baan verliest, reist ze opa achterna in een ultieme poging hem nog te leren kennen. In Nederland was ze dagelijks bezig met het delen van haar leven op haar blog en socialmediakanalen, maar tijdens haar reis komt ze er juist achter dat niet alles te delen valt. Hoe graag ze dat ook wil. ‘Niemand zoals hij’ van Lucia van den Brink is een prachtige, sprankelende roman over de breuklijnen in ieders leven, van een jong en veelbelovend talent.
Renke laat haar kantoorbaan en haar vrienden achter zich en gaat op zoek naar haar opa in Japan. Ze volgt de woest golvende rivier die als metafoor wordt gebruikt voor het onzekere bestaan als blogger, zonder baan of vast inkomen. Ze zwerft door Japan, want ze weet niet waar haar opa precies is. Dat vind ik erg moedig van Renke. We leren opa kennen door de dagboekfragmenten die Renke leest. Opa Pieter is zijn dagen aan het aftellen, want hij heeft ALS. De fragmenten geven een rustpunt in het verhaal. De tempowisselingen tussen de fragmenten en het leven Renke met telefoon, social media en blogs vind ik heel goed beschreven.
Een heel mooi stukje vind ik het fragment over kintsugi.

“Zo heet de techniek waarmee je een perfecte imperfectie maakt. Als je gebroken bent, betekent dat niet automatisch dat je lelijk bent. Na een breuk ontstaat er ruimte. Dat is de plek voor het goud. Als je het een kans geeft maakt het je mooier dan je ooit bent geweest.”

Ik was natuurlijk vooral benieuwd naar de karatefragmenten. De oefeningen die Lucia beschrijft zijn allemaal heel herkenbaar en waarheidsgetrouw. Dat is mooi en maakt het verhaal nog realistischer. Ik was onder de indruk van de beschrijvingen van Tokyo. De stad is snel en dat vormt dan weer een mooi contrast met het leven bij de karateleraar van Pieter, Yamada. Daarnaast vind ik de reis door Japan ook erg mooi: je ziet Renke groeien in haar onzekere bestaan als blogger en in zekere zin ook in de zoektocht naar wie zij zelf is.
Lucia is genomineerd voor de Hebban debuut prijs. Ik ben heel benieuwd of ze die gaat winnen!
Luister hier de podcast.