Spontaan applaus @s2m Utrecht

 
In oktober 2012 liet ik mijzelf portretteren door Bibi Veth. Zij maakte een fotoreportage over vrouwen die vroeger gepest werden en nu bezig zijn in hun kracht te gaan staan of die dat inmiddels al gelukt is. Ik schreef toen over mijn ‘instant one time only’ modellencarrière. Die foto’s zijn prima gelukt. Bibi is een echte artiest met haar fotocamera.
Mijn modellencarrière kreeg vandaag een leuk vervolg.
In het Utrechtse seats2meet (#s2m) werd een bijeenkomst gehouden, een soort mini-tedx, waarvoor Bibi gevraagd was te spreken over visual storytelling. Zij mocht ook haar werk tentoonstellen van haar pestserie. En daar hing ik dus: pontificaal in de centrale hal boven de werktafels in #s2m. Met mijn prachtige foto’s!*
Bibi vertelde over haar werk, over haar passie en over de serie. Ik zat samen met Yvonne, een andere dame van de pestserie, in de zaal. Toen onze namen genoemd werden en er verteld werd dat wij hadden meegedaan en dat we nu in de zaal zaten, werd er spontaan geapplaudiseerd voor ons.
Dat was echt zo mooi. Ik kreeg het er helemaal warm van en ik vond het zo gaaf, dat ik ervan moest blozen. En stiekem ook een beetje geëmotioneerd raakte binnenin.
Alleen omdat ik gepest ben vroeger en omdat ik er nog ben, kreeg ik applaus. Het mooiste applaus dat ik ooit zal ontvangen en een applaus dat me altijd bij zal blijven en een warm gevoel zal geven. En soms wat traantjes in mijn ogen zal brengen.
De foto’s van de andere acht dames en mij zullen nog blijven hangen tot april 2013.
*de tekst op de foto:
Groep 3 – Middelbare school
Het was een verschrikking. Iedere dag ging ik naar school, niet wetend wat er vandaag weer tegen mij gezegd en op welke nieuwe manier ik gepest zou worden. Geen klas was veilig en zelfs leraren deden eraan mee. Ik ging eigenlijk alleen nog naar school voor mijn cijfers. En zelfs dat niet: om te overleven liet ik mijn cijfers zakken tot net aan overgaan, ieder jaar opnieuw, zodat ik niet zou opvallen als ik een tien kreeg.
Ik voelde me schuldig, dacht dat het mijn eigen fout was dat ik gepest werd, omdat ik erop inging of omdat ik het negeerde. Geen van beide methoden hielp me om het gepest te voorkomen.
De ergste periode was de tweede klas van het voortgezet onderwijs. Ik had geen vrienden en werd door een groepje pesters opgegeven voor een escortservice. Er werden pizza’s bezorgd die wij niet hadden besteld en mijn telefoonnummer werd op de straat gekalkt. Dat jaar ben ik ook in elkaar geslagen door een groep meiden. Daarna bleef het enkel bij schelden, maar het leed was al geschied. Zoiets vergeet je nooit meer!