Als de berg niet naar Mohammed gaat, dan gaat Mohammed naar de berg. Er zullen altijd compromissen gesloten moeten worden. Soms moet je zelf wat water bij de wijn doen, soms doet de ander dat. Omdat een berg niet kan lopen zal Mohammed dat moeten doen. Vervelend, maar nog vervelender is het als je niet tevreden bent met wat je hebt…

In de Max Havelaar van Multatuli staat een prachtig verhaal over een Japanse steenhouwer. Hij was niet blij met wie hij was. Iedere ochtend stond hij zuchtend op om aan zijn werk te gaan, hij zag er als een berg tegenop. En iedere dag was zijn werk hetzelfde: in de steengroeve onderaan de voet van de berg hakte hij stenen weg die werden weggedragen door anderen om bewerkt te worden voor het bouwen van bruggen en huizen.
Op een dag kwam de Keizer langsrijden. Jaloers verzuchtte de man: “Ik wilde dat ik de keizer was, dan was ik de machtigste man van het rijk.” Plotseling stond er een geest voor hem: “Zoals u wil,” zei het fantoom. De man veranderde in de keizer en hij had het prima naar zijn zin.
Tijdens een zeer warme dag zweette de keizer verschrikkelijk. Hij keek omhoog en zag dat de zon machtiger was dan hij, omdat de zon hem kon laten zweten. “Het is niet eerlijk!” raasde de keizer, “De zon is machtiger dan ik! Ik wilde dat ik de zon was.” Plotseling stond de geest weer voor hem: “Zoals u wenst,” en de geest verdween weer. De keizer veranderde in de zon en stuurde zijn warmte naar de aarde.
Hij scheen en scheen en de mensen op aarde keken op naar hem, wisten het zweet van hun voorhoofd en werkten door. Donkere wolken pakten zich samen: ze schoven voor de zon en lieten hun water vallen op de aarde. Hoe hard de zon het ook probeerde, hij kreeg de wolk niet weg. Opnieuw werd de zon boos: “Een regenwolk is machtiger dan ik! Ik wilde dat ik die wolk was!”
“Zoals u wenst,” zei de geest die weer even plotseling verdween als hij verschenen was. De zon veranderde in de wolk en de wolk had plezier: hij liet het regenen, onweren en zorgde ervoor dat iedereen genoeg water kreeg om de groente en rijst te laten groeien en bloeien.

Op een dag kwam de wolk een berg tegen

Hoe hij het ook probeerde, hij kwam er niet overheen. Nu werd de wolk opnieuw boos: “Deze berg is machtiger dan ik! Ik kom er gewoon niet overheen! Ik wilde dat ik die berg was!” Opnieuw liet de geest zijn wens in vervulling gaan. De wolk werd een berg.
De berg stond daar berg te zijn. Hij keek uit over de eilanden die Japan vormden, voelde de dieren krioelen op zijn flanken en op een dag: het hakken van een steenhouwer. Het hakken van een steenhouwer?

Dat deed zeer!

Hij schreeuwde het uit: lawines stortten van zijn flanken, hij liet de hele omgeving schudden door de pijn die hij voelde. Plotseling stond de geest weer voor hem: “Wat kan ik voor u doen, waarde berg?” zei de geest. De berg zei: “Deze steenhouwer is machtiger dan een berg, ik wil weer graag steenhouwer zijn.” De geest liet de wens in vervulling gaan. De berg werd weer steenhouwer en nooit meer klaagde de man over zijn werk.
Iedere dinsdag geeft Carel de Mari op zijn blog een woord op waarmee je een spreekwoord kunt bespreken. Iedereen kan altijd meedoen. Hoe? Mag je zelf weten. Je kunt een verhaal schrijven waarin het spreekwoord een rol speelt, je kunt in de etymologie duiken en de oorsprong van het gezegde verklaren, et cetera. Plaats een link onder het blog van Carel en lees daar ook de andere bijdragen.