Verhuizen deel 2
Vandaag woon ik precies een jaar in mijn flatje. Vandaag verhuist mijn moeder. Het is een rare dag.
Ik ben gelukkig in mijn huisje. Ik woon er heerlijk. Ik geniet met volle teugen van mijn uitzicht. Het is er knus en gezellig. En het is meer van mij dan mijn koophuis ooit was.
Vandaag help ik ook mijn moeder verhuizen uit mijn ouderlijk huis. Dat is een beetje verdrietig want daar ben ik opgegroeid. Buitenshuis was het geen gelukkige jeugd, maar thuis was er geborgenheid en rust. En nu vertrekt mijn moeder daar. Mijn slaapkamer was al omgetoverd tot een werkkamer. Daar was al niets meer van mij bij.
Maar wat ik vooral ga missen is de fysieke aanwezigheid van de herinnering. Dat je de woonkamer binnenkomt en dat je vader op de hoek van de bank de krant zit te lezen. Waar hij al zeven en een half jaar niet meer zit. De banken gaan wel mee maar het is toch niet hetzelfde.
Je moeder die op de andere bank zit te lezen of borduren. Ze handwerkt en leest nog steeds maar het is toch anders, want als ze dat nu doet is het mijn huis niet meer.
Het huis waar ik opgroeide is verkocht, de herinnering blijft maar ik zal het nooit meer fysiek kunnen aanraken.
Dag ouderlijk huis.
Meer weten of vragen?
Ben je geïnteresseerd geraakt door dit blog? Stuur me een berichtje en help je verder!
1 Reactie
Trackbacks/Pingbacks
- Martha Pelkman (@drspee) - Verhuizen deel 2 https://t.co/a1tRCzwESC rare dag vandaag
Dat is afscheid nemen. Afscheid van dat gevoel van veiligheid en geborgenheid. Maar wat is het geweldig dat je dat veilige en geborgen gevoel nu terugvindt in je eigen huis!
Van je ouderlijk huis blijven de mooie herinneringen en die verdwijnen nooit.
Die zijn van jou.
Sterkte vandaag.