Wanneer ben je gesettled in je nieuwe huis?
Uitzicht vanuit mijn nieuwe huis
Een vraag die ik mezelf de laatste tijd vaak stel: wanneer ben je gesettled als je in een nieuw huis woont? Ik bedacht een aantal mogelijke antwoorden.
Het is best een raar idee: gesettled zijn. Ik denk dan altijd aan het huisje-boompje-beestje-principe. Voor veel mensen, net als voor mij, geldt dat niet: ik ben allergisch voor alles met haren en veren. En een boom is erg lastig op zeven hoog, tenzij je mijn 19 jaar oude yuca meetelt.
Maar wanneer ben je nu gesettled?
Wanneer is je huis je thuis?
- Als je ‘s ochtends wakker wordt en niet meer denkt: “Waar ben ik?”
- Als je lamellen ophangen?
- Als alle spullen op hun plekje staan?
- Als je de borden, bekers en glazen blindelings kunt vinden?
- Als je vaatwasser is aangesloten?
- Als je voor het eerst je huis hebt schoon gemaakt?
- Als je voor het eerst een was hebt gedraaid?
- Als je een gemakkelijke stoel hebt?
- Als je alle lampen en schilderijen hebt opgehangen?
- Als je je hoofd niet meer stoot tegen de te laag hangende lamp?
- Als je aan het werk bent gegaan in je eigen werkkamer?
- Als je iedere kamer in je huis hebt ‘ingewijd’ met je geliefde?
- Als je een housewarming hebt gehouden?
- Als je je op je gemak voelt in de buurt?
- Als je gewend bent geraakt aan het uitzicht?
- Als je de stad hebt leren kennen?
- Als je de wifi en de printer werkend hebt gekregen?
Misschien hebben jullie nog andere ideeën over wanneer je gesettled bent in je huis? Ik ben benieuwd! Laat je even een reactie achter?
Meer weten of vragen?
Ben je geïnteresseerd geraakt door dit blog? Stuur me een berichtje en help je verder!
4 Reacties
Trackbacks/Pingbacks
- LiesbethvBerkel (@LiesbethvBerkel) - RT @drspee: Wanneer ben je gesettled in je nieuwe huis? http://t.co/X9ClcMuhUY
Ik denk dat het voor iedereen én voor elk huis anders is. Bij mijn ex kon ik alle punten aanvinken behalve de ‘thuis voelen in de buurt’ (dat lukte me na anderhalf jaar nog niet), maar zijn huis is nooit ‘thuis’ geweest.
Aan de andere kant, toen ik met mijn man ging samenwonen belde mijn moeder op de eerste klusdag – toen we net de sleutels hadden, en nog niet eens hadden schoongemaakt, de rare kleuren verf en het oude behang van de vorige bewoners zat nog op de muren, hun lelijke zeil lag nog op de grond. Ze vroeg waar ik was, en ik antwoordde zonder nadenken met ‘thuis’.
Voor mij heeft het te maken met de sfeer in de buurt, de mensen die er óók wonen, of ik het huis me eigen kan en mag maken. Wat voor tijd ik er door kan brengen. Hoe mijn buren zijn. Ik heb gemerkt dat het voor mij totaal niets te maken heeft met of alle lampen hangen of hoe ik er wakker word – zoals 2,5 jaar geleden ook, ik had hier nog niet eens geslapen 😉
als je jezelf die vraag niet meer stelt.
En op een dag denkt: hee…ik ben hier thuis.
Mooie reactie van Elja. Denk dat dat wel de kern is.
En als je alle geluiden en geluidjes kent, nergens meer van schrikt en je geen enge donkere hoekjes meer vind!
Als er overal plinten liggen vind ik een huis ook een thuis.. soms duurt dat alleen even. Of even heel erg lang.