Obesitas – (medisch) het hebben van ernstig overgewicht; vetzucht
En ik wil hier nog aan toevoegen: chronische ziekte. Want obesitas is een chronische ziekte. Vandaag leerde ik ook waarom. Als je obees bent en je wil ervanaf, dan zul je de hele rest van je leven op je levensstijl moeten letten. Je moet genoeg bewegen, gezond eten en je goed voorbereiden op de verandering in je levensstijl.
Er zijn flink wat vooroordelen over obesitas
Dit gaat er gebeuren: gastric bypass bron
Iemand die obesitas heeft, wordt vaak aangekeken als hij of zij zijn allereerste softijsje eet op een snikhete dag. “Nou ik snap wel waarom die zo dik is.” Obesitas is niet altijd een gevolg van teveel eten. Soms is het een combinatie van factoren, waarbij teveel eten natuurlijk ook een rol speelt. Het kan genetisch bepaald zijn en een kwestie van te weinig bewegen. Ook met betrekking tot je voedselkeuze: je kunt heel gezond eten maar teveel of te eenzijdig of ongezond en weinig. Ook van te weinig eten kun je namelijk aankomen: je lichaam houdt dan alles vast wat het binnenkrijgt, alsof het zich klaarmaakt voor barre tijden. En daar kom je dus van aan. Zo kun je dus van water al dik worden.
Iemand met obesitas is vaak vies, een vreetzak of kan niets en stinkt. In de bus gaat niemand naast je zitten, want dan zitten ze te krap. Op school word je als laatste gekozen voor de teams als er spelletjes gedaan worden en eigenlijk wil niemand bevriend met je zijn, omdat ze bang zijn dat obesitas afgeeft of besmettelijk is of zo. Geloof me: obesitas is niet besmettelijk en hé wij zijn ook mensen. Misschien kunnen we fysiek wat minder, maar met onze hersens is niets mis.
Zo’n operatie is makkelijk
Je maag wordt verkleind en je kunt minder eten. Lekker makkelijk: je hoeft er amper iets voor te doen.
Nee dus. De operatie zorgt slechts voor 20% van het afvallen. De rest moet ik zelf doen. Die 80% bestaat uit het veranderen van mijn levensstijl, van mijn gedrag. Het gaat om keuzes maken. Ik mag namelijk alles nog eten, maar wat ga ik eten? Kies ik voor een liga of neem ik een handje pinda’s? En wat doe ik als ik straks jarig ben: ga ik voor een stukje taart of hou ik me in en kan ik dan ’s middags wel wat chipjes nemen. Of kies ik voor de gezonde opties, zelfs op mijn verjaardag, en eet ik een tomaatje of komkommertje? Ik moet het zelf doen.
En wat als ik dumping krijg van iets wat ik ontzettend lekker vind? Ga ik dat dan nog eten en neem ik de dumping voor lief of ga ik dat dan niet meer eten om dumping te voorkomen? Dumping is het verschijnsel dat optreedt als ik straks na mijn operatie iets eet dat te vet is of teveel suiker bevat of als ik te snel heb gegeten. Het voedsel zakt dan in een keer door mijn maag naar mijn dunne darm en daar kan ik van gaan zweten of trillen of duizelig worden of zelfs hartkloppingen van krijgen.
Nee, zo’n operatie is niet een makkelijke optie. Ik moet het uiteindelijk helemaal zelf doen na de operatie, met mijn eigen wilskracht en doorzettingsvermogen zorgen dat ik afval en mijn nieuwe levensstijl ga volhouden. Maar hoe dan ook: ik blijf een obesitas-patiënt.
Dus.
