Mijlpaal ~ 1) Afsluiting van een tijdperk 2) Belangrijke gebeurtenis 3) Feit dat een tijdperk afsluit (crypt.) 4) Gewichtig feit dat een tijdperk afsluit 5) Gedenkwaardig feit 6) Gewichtig feit 7) Gewichtige gebeurtenis die een tijdvak afsluit 8) Historische gebeurtenis die de afstand aangeeft (crypt.) 9) Kaap
geslaagd voor zwarte band
Vele mijlpalen heb ik bereikt in mijn leven: mijn VWO-diploma, mijn universitaire bul voor Nederlands, mijn eerstegraad bevoegdheid om les te geven, mijn zwarte band in karate. Allemaal prachtige dingen die ik heb bereikt, al dan niet met een omweg. Maar mijn mooiste mijlpaal vind ik toch wel de eerste eetbui die ik niet had.
Op een avond zat ik thuis, een jaar of twee geleden en ik zat wat te denken over mijn leven. Meestal een slecht idee, omdat ik dan steeds ga eten. Dit keer besloot ik om de eetimpuls te weerstaan en eens te kijken wat er onder die eetbui tevoorschijn kwam.
Diepe. Donkere. Ellende. Maar een mijlpaal
Ik heb opgeschreven wat er die dinsdagavond op 14 juni 2011 gebeurde:
Ik heb de hele avond al drang om te eten. Ik ben onrustig, heb hoofdpijn en zweet als een otter. Ik voel me beroerd, misselijk en toch heel leeg. Ik heb aandrang om naar het toilet te gaan, maar ik kan daar niets. Ik wil gillen. Ik wil de plantjes watergeven en toch ook weer niet. Ik zit heen en weer te wippen op de bank. Mijn ademhaling is versneld en de tranen rollen over mijn wangen.
Wat kom ik tegen, nu ik mijn eetbui niet tegemoet kom, nu ik mijn gevoelens niet verdoof met een stuk kaas, een zak chips of een zak Engelse drop? Dat is al een angst. Ik kijk dieper. Voorbij de angst. Ik zie diep intens verdriet over het overlijden van mijn vader. En ik zie angst om alleen te zijn, angst voor eenzaamheid.
En dan is er ineens paniek. Ik wil het verdriet niet toelaten want ik ben bang dat het huilen niet meer stopt. Er zit nog een ongelukkig gevoel, waar ik mijn vinger nog niet op wil leggen. Nog niet op kan leggen. Ik wil mijn drugs. Ik wil mijn verdoving.
Ik heb de achtbaan doorlopen. Ik heb mijn drugs niet genomen. Ik heb niet toegegeven aan mijn eetbui, maar, mijn god, wat was het zwaar.
Inmiddels heb ik heel veel gehuild, maar ook gelachen. Ik heb bijna geen eetbuien meer gehad sindsdien. De diepe donkere ellende is ook redelijk verwerkt of een plekje gegeven. Een mijlpaal dat ik mijn drugs niet nam. Voor het eerst sinds tijden heb ik weer gevoeld. Mijn god, wat was het eng. Maar hé ik leef nog. En ook huilen stopt een keer.
Write On Thursday. #WOT. Iedereen kan meedoen, het is een creatieve schrijfopdracht, vrij om te bepalen hoe je dat wilt doen, zoals het bij bloggen hoort en mag kort, lang, in blog, flog- of vlogvorm. Het gaat erom dat je het woord wat elke donderdag gebruikt gaat worden in z’n meest vrije vorm kan uitleggen. Wat vind je ervan, hoe denk je erover, heeft het een metaforische werking, zijn er vergelijkingen, kun je een anekdote terughalen, laat het je dromen of is het vlak en abstract? Wil je andere #WOT woorden terugvinden, check hier
