Negeren ~ aan zijn laars lappen, ignoreren, in de wind slaan, loochenen, ontkennen, geen notitie nemen van, zich niets aantrekken van met de nek aanzien, links laten liggen
Jaja, we zijn op de helft! Wat gaat dat dan toch weer snel zo’n half jaar #WOT’s.
Dit keer het woord negeren. Het woord heeft een raar effect op mij. Vroeger moest ik namelijk altijd alles negeren wat er tegen mij werd gezegd. Negeren was een mantra wat ik kon dromen, maar waar ik me maar met moeite aan kon houden. Alles wat over mij, tegen mij, geroepen en geschreeuwd werd, moest ik negeren. Vooral niet op reageren, vooral de wijste zijn en vooral mijn mond houden.
Maar dat kon ik niet. Te moeilijk, te pijnlijk en te erg.
Negeren of niet negeren, dat is de vraag
Toen ik twee jaar geleden samen met mijn moeder een rondreis deed door Scandinavië, was er een dame die het nodig vond mijn gewicht te bekritiseren. Mijn moeder vond dat ik het moest negeren. Ik vond van niet. Ik heb deze dame haarfijn uitgelegd dat wat ze zei over de rand van het betamelijke was en dat zij niet weet hoe mijn leven in elkaar steekt en dat zij haar commentaar gewoon voor zich moest houden. Ik werd assertiever.
Toen maandag met #blogpraat een dame inbrak op de hashtag en na vriendelijke verzoeken niet ophield met het spammen van haar link, kon ik niet anders dan reageren. Ik ervaarde dit eigenlijk als pesten.
@roosvanvugt #blogpraat we praten nu tussen 8-9 over een thema, na 9u in de nazit ben je van harte welkom
— Martha (@drspee) June 24, 2013
Dit was nog netjes, toch?
@roosvanvugt #blogpraat maar dit werkt niet, want je jaagt de mensen hier tegen je in het harnas. sorry
— Martha (@drspee) June 24, 2013
Hier reageerde ik op een tweet, waarbij ze een andere blogprater flink grof bejegende.
@roosvanvugt dat mag best, maar je gaat niet een hashtag spammen met dingen die er wel toedoen maar offtopic zijn #blogpraat hou nu eens op!
— Martha (@drspee) June 24, 2013
Dit was overigens de derde keer dat ik op haar reageerde. Ik wilde gewoon de blogreview van Hendrik-Jan doen, zonder dat ge-emmer tussendoor, maar dat werd me niet gegund. Ik kon deze dame gewoon niet negeren. Het lukte niet. Op de een of andere manier werkte haar Oostindische doofheid mij op de zenuwen en ergerde ik mij kapot aan haar. Er was al eerder gezegd, dat het op de agenda kon, maar kennelijk was dat niet genoeg.
Toen haar volgers daarna nog de hashtag gingen bashen (voor de nOObs, dat is spammen op een heel vervelende manier), had ik wederom heel veel moeite om me in te houden en de boel te negeren. Op aanraden van een aantal anderen op Twitter heb ik toch maar niets gezegd. Maar ik vond het vreselijk!
Ik hou van deze hashtag en ik begrijp niet dat er mensen zijn die met een half verhaal hun mening kunnen ventileren op een zo botte manier. En volgens mij ben ik niet de enige die gek is op deze hashtag, hè Elja ;-). Ik kon het dus onmogelijk negeren.
Write On Thursday. #WOT. Iedereen kan meedoen, het is een creatieve schrijfopdracht, vrij om te bepalen hoe je dat wilt doen, zoals het bij bloggen hoort en mag kort, lang, in blog, flog- of vlogvorm. Het gaat erom dat je het woord wat elke donderdag gebruikt gaat worden in z’n meest vrije vorm kan uitleggen. Wat vind je ervan, hoe denk je erover, heeft het een metaforische werking, zijn er vergelijkingen, kun je een anekdote terughalen, laat het je dromen of is het vlak en abstract? Wil je andere #WOT woorden terugvinden, check hier!
