minimalisme (o.), tevredenheid met een geringe inwilliging of vervulling van zijn eisen of verlangens, m.n. in politieke zin.
De tweede WOT die ik mag inhalen vandaag. Heerlijk, lekker doortikken, zonder minimalistisch te doen. Minimalisme doet me denken aan een gedicht van – even googelen, hebbus – Jan Arends:
Ik schrijf gedichten als dunne bomen…
Ik
schrijf gedichten
als dunne bomen.
Wie
kan zo mager
praten
met de taal
als ik?
Misschien
is mijn vader
gierig geweest
met het zaad.
Ik heb
hem nooit
gekend
die man.
Ik heb
nooit
een echt woord gehoord
of het deed pijn.
Om pijn
te schrijven
heb je
weinig woorden
nodig.
Heel erg minimalisme. En best treffend.
Bij minimalisme denk ik ook aan minimaliseren
Dat was vorig jaar oktober een enorme rage in blogland. Veel bloggers schreven over hoe zij hun huishouden minimaliseerden door spullen weg te doen die ze niet meer gebruikten of niet meer nodig hadden. Minimalisme is in dit geval kritisch kijken naar je spullen. Heb je het echt wel nodig? Kun je er misschien iemand anders gelukkiger mee maken? De meeste bloggers spreken over het behouden van slechts honderd spullen. Meestal zonderen ze dierbare spullen uit: kleding, boeken of een verzameling van het een of ander.
Spullen zijn ook niet belangrijk. Wat ik wel belangrijk vind, zijn mijn foto’s en wat andere dierbare spullen. Mijn ketting met ‘tomo’-tekentje dat ik kreeg toen ik mijn zwarte band haalde, de ketting van mijn oma, en nog wat andere sieraden die ik niet kan missen. Ook mijn boeken wil ik niet kwijt. Maar minimalisme in spullen vind ik wel interessant. Misschien dat ik daar binnenkort eens naar ga kijken, of ik dat voor elkaar krijg.
Bij de #WoT schrijven bloggers over een woord. Elke donderdag verschijnt een nieuw woord waarover je kunt bloggen. Deelname is geheel vrijblijvend. Plaats een reactie onder het bericht Hendrik-Jan waarin je het linkje plaatst naar je blog.
De #WoT is opgezet door Karin Ramaker en daarna door Irene van Putten overgenomen. Vanaf september 2014 houdt Hendrik-Jan de Wit het stokje in zijn hand.
In mijn geschreven teksten weet ik mij soms te beperken.
In mijn spreken draaf ik soms teveel door.
Het blijft een belangrijk aandachtspunt voor mij.
Vriendelijke groet,