Niek vroeg gisteren waardoor je verleid wordt om een boek te kopen. Dit is geen eerlijke vraag voor een bibliofiel als ik. Ik heb namelijk twee verslavingen: koffie en boeken. De eerste verslaving is oppassen omdat ik anders mezelf een caffeïne vergiftiging drink, de tweede is oppassen omdat ik mezelf anders arm koop. Boeken hebben een grote aantrekkingskracht op mij. Vanaf de stellingen lonken ze naar me, roepen ze me toe: “Martha, neem ons mee, neem ons mee! Verlos ons van de boze en neem ons mee naar je koninkrijk!” Een grote verleiding.

De verleiding is vaak te groot

En dan kom ik weer thuis met een boek met een prachtige kaft, een intrigerend verhaal op de achterflap en lekker dik. Nooit mag iets dik zijn, maar boeken wel, tenminste voor mij wel. Het mooiste vind ik reliëf op de kaft. Een andere verleiding is glimmende letters. Daarnaast kan ik ook verleid worden door een plaatje van een fantasy figuur op de kaft. Of: een plaatje van een mooi verlucht handschrift. Ik ben verkocht. Al gauw komt er dan een boek in huis dat op de nog te lezen stapel gaat in mijn Goodreads account.
De stapel wordt steeds groter en ik heb steeds minder tijd om te lezen. Maar de verleiding blijft en ik vermijd dus vaak boekenwinkels. Als ik er toch moet zijn, dan kan ik me maar met de grootste moeite beheersen.
Ik strijk met de toppen van mijn vingers langs kaften, pak een boek op om het gevoel van het boek in mijn handen te houden, de zwaarte te voelen, voor hardcovers hebben een onweerstaanbare invloed op mij. Ook het reliëf en de glimmende letters van een boek zijn voor mij een extra verleiding die ik maar ternauwernood kan weerstaan. En stiekem, als ik denk dat niemand kijkt, dan druk ik het boek even tegen mijn gezicht om de geur op te snuiven. De geur van het papier van het boek is een welhaast orgastische ervaring. Combineer dat met het gevoel van een kaft met reliëf en glimmende letters en het boek gaat mee naar de kassa. Niet dat boek, want dat is door meerdere mensen al aangeraakt. Ik pak dan een boek van onder op de stapel. Want dat is kakelvers, niet verbogen, heeft geen ezelsoren en ik beleef de verleiding opnieuw. Ik loop met het boek naar de kassa alsof het een kip met gouden eieren is.
Thuisgekomen zet ik het boek in de kast en kijk ik er even naar. Daar staat het in mijn koninkrijk, te wachten tot ik de pagina’s opnieuw zal beroeren en er mijn eigen geur aan toevoeg.