#50books is een initiatief van @petepel. Hij stelt iedere week een vraag over een boek die je naar eigen inzicht mag beantwoorden. Deze week vraag 23: kunnen computers fictie schrijven?

“Als ik ‘s nachts wakker word en kijk, dan zie ik kleine beer naast mijn bed heen en weer lopen”

Mijn nichtje (4), vrijdag 14 juni 2013

Mijn toetsenbord
Kun je je voorstellen dat een computer zo’n zin voor elkaar krijgt? Dit kleine vierjarige meisje heeft nog meer fantasie in haar linkerpink dan een computer wat mij betreft (en ja, ik ben bevooroordeeld als tante;-)). Ik kan me niet voorstellen dat een computer dit verzint. Computers kunnen namelijk nog niet semantisch denken, laat staan syntactisch.

Je kunt toch vragen stellen aan Google?

Natuurlijk kun je een vraag intikken in Google. De zoekmachine zet je lettertekens om in nullen en enen en gaat op zoek naar die letterlijke code. Maar echt je vraag begrijpen, dat kan Google nog niet voor zover ik weet.
Een computer kan dus nog niet zelf nadenken. Meneer Philip “veelschrijver” Parker kan claimen een computerprogramma te hebben geschreven waarmee hij meer dan 200.000 titels op de markt heeft gebracht. Maar heeft hij al die titels nagekeken en nagelezen op samenhangendheid van zijn verhaal?
Het feit dat hij zijn programmaatje naar rechtenvrije teksten laat zoeken, geeft te denken. Zou hij dit programma naar alle teksten laten zoeken, dan zou hij plagiëren. De teksten worden dus niet zelf door die computer samengesteld, maar bij elkaar geraapt en aan elkaar geplakt door middel van een algoritme.

Fictie door een computer geschreven? No way!

Je kunt op een computer verhaalelementen invoeren, er een algoritme op loslaten en dan hopen dat er een enigszins zinnig verhaal uitkomt dat ook nog een beetje spannend is, of in ieder geval een logische volgorde heeft. Maar een computer kan zelf geen verhaal schrijven met spanning, humor en fantasie. Daar zijn wij mensen gelukkig nog steeds heel hard voor nodig. 🙂