Eigen foto
#50books is een initiatief van @petepel. Hij stelt iedere week een vraag over een boek die je naar eigen inzicht mag beantwoorden. Deze week vraag 16: Welk boek kreeg je bijna niet uitgelezen omdat het je de stuipen op het lijf joeg?
Ik ben gezegend en vervloekt met mijn levendige fantasie. Ik kan me alles net iets te goed voorstellen waardoor alles nog een graadje enger wordt. Dat had ik al met de grafheuvels in In de ban van de Ring. Maar ik had het nog erger met het boek dat ik nu beschrijf.
Het klonk zo interessant: een boek over een geschiedkundige, die een ontdekking doet. Maar het was gewoon doodeng, vanaf het begin al. Volgens mij ben ik niet verder gekomen dan hoofdstuk 2.
Het boek heet The Historian. Volgens de kaft een ‘internationale bestseller’ van Elizabeth Kostova. Op de achterflap staat dat een jonge vrouw door het ontdekken van een boek en een dossiermap met vergeelde brieven achter de geheimen van haar vader en het mysterieuze lot van haar moeder komt. Die geheimen en dat lot hebben te maken met een groot historisch kwaad. Misschien had ik de achterkant moeten lezen, voor ik het boek kocht. Een van de citaten uit recensies spreekt over een “spirited update of Bram Stoker’s classic“.
Waar werd het eng? Nou, op het moment dat er een boekje steeds terugkwam bij de vader van de vrouw uit het boek. Iedere keer bracht hij het terug naar de plank van de bibliotheek, maar op onverklaarbare wijze ligt het boekje steeds op zijn bureau. Er is ook een professor die hem een verhaal vertelt over het boekje, waarbij hij zegt dat hij had gehoopt dat het boekje de vader zou overslaan.
Het is nogal wazig allemaal, maar ik heb mijn best gedaan om het te vergeten. Ik heb zoals gezegd een levendige fantasie en ik zie die dingen dan ook allemaal voor me. Dat blijft me dan achtervolgen en spookt ook door mijn dromen. Hopelijk vanavond niet…
Geen horror voor het slapen gaan voor mij. Hoewel ik makkelijk kan kijken naar series als Angel, Buffy the Vampireslayer en Charmed, moet ik boeken soms gewoon wegleggen. Ik denk dat dat te maken heeft met het feit dat een serie het plaatje al duidelijk maakt. Bij een boek moet je eigen fantasie het werk doen en zelf een plaatje vormen.