Een bekend spreekwoord, waar ik mijn leven graag naar mag inrichten, is het spreekwoord zo de wind waait, waait mijn jasje. Dit spreekwoord geldt dubbel voor mijn leesroute: ik kijk wel waar ik zin in heb op welk moment. Natuurlijk kijk ik wel een beetje naar welk boek ik wil of moet lezen.

Ik lees bij de leesroute van Hendrik-Jan, dat hij geïnspireerd raakt door andere boeken. Hij leest een boek en komt via dat boek weer bij andere boeken terecht die hij dan gaan lezen.

Ik heb geen leesroute

Ik lees wat me voor ogen komt, of zoals ik aan het begin zei: zo de wind waait, waait mijn jasje. De stappen die ik neem om te bepalen wat ik lees, zijn eigenlijk vrij simpel.

1. De titel

Als de titel me aanspreekt, dan pak ik het boek van de plank. Titels die mij aanspreken, hebben vaak een sprookjescomponent erin. Bijvoorbeeld iets met kronieken of fabeldieren of voorwerpen die iets magisch hebben.

2. De achterflap

Als de titel me aanspreekt, dan ga ik de achterflap lezen. Als ik daarvan al een duidelijk vermoeden krijg, waar het verhaal heen gaat, dan is het geen boek wat ik wil lezen. Ik word namelijk graag verrast.
Intrigeert het verhaal op de achterflap me, dan ga ik het lezen.
En dit is mijn leesroute. Heel simpel. Ik ben niet iemand die een boek laat bepalen wat mijn volgende boek wordt. Ik houd er ook niet van om het hele oeuvre van een en dezelfde schrijver achter elkaar uit te lezen. Ik lees graag van alles door elkaar. Dat bevalt mij het beste.
Dit jaar is de gastheer van de serie #50books Hendrik-Jan de Wit. In 2013 en 2015 werden de vragen gesteld door Peter Pellenaars. In 2014 nam ik zelf de honneurs waar.
Iedereen is vrij om de vragen te beantwoorden zoals hij of zij wil. Laat je reactie achter bij Hendrik-Jan, zodat iedereen je antwoord op de wekelijkse vraag kan lezen.