Het is deze week de week van de poëzie. Deze week gaat de vraag dus over gedichten. Maar voor ik die ga stellen, kijken we even terug naar de antwoorden van vorige week op de vraag wie je goeroes zijn.

Astrid antwoordde direct onder mijn blog vorige week: “Nee, ik heb niets met dieetgoeroes. En toen ik laatst iets las van een internetgoeroe dacht ik: ‘Wat nou goeroe?’ Het was zo voor de hand liggend wat hij schreef. Tja, daar zit wel flink wat in. De meeste dingen zijn zo voor de hand liggend, dat wij er eigenlijk niet meer over nadenken. Voor anderen kunnen het misschien wel eye-openers zijn. Misschien lezen we de verkeerde goeroes, Astrid!
Anja antwoordde ook rechtstreeks onder mijn blog en vertelde dat zij een dieet volgt waarbij ze twee dagen per week slechts 500 kcal eet. Petje af! Ik vind dat knap. En ik word even teruggefloten: vasten schijnt volgens wetenschappelijk onderzoek wel goed te zijn omdat je cellen dan tot rust komen. Maar, ik ga in de tegenaanval, ik denk dat 21 dagen lang 500 calorieën per dag eten en dan ook nog dagdelen vasten in die 500 calorieën, dat is volgens mij super slecht. Overigens zijn alle goeroes nu wel van hun voetstuk gevallen voor Anja.
Gelukkig weigert Carel te volstaan met een volmondig NEEN. Ik ben blij dat hij ook wilde uitleggen waarom hij er niets mee heeft.Carel is zo slim geweest om geen klakkeloze volger te worden. Hij luistert, maar weegt zelf af wat hij wel en niet mee neemt. Ik denk dat dit heel verstandig is. Of eigenzinnig. Dat mag ook.
Karin maakt een prachtige nieuwvorming van het woord goeroes: girogoeroes. Zij vindt dat de enige die slimmer worden van goeroes, de goeroes zelf zijn. Zeker bij eetgoeroes: het enige dat dunner wordt, is je portemonnee. Ze heeft een punt: als ik alle slankkookboeken en andere eetboeken zou verkopen, was ik rijk geweest.
Ook Ali wordt niet vrolijk van alle Fajah Lourensen, Groene meisjes met kippenmenstruaties Rens Kroesjes die ons klei laten eten. En toch heeft Ali wel wat goeroes in de kast staan. Ze maakt er een hele lijst van en eindigt met een tip: blijf ze lekker lezen, maar houdt de nuance in de gaten. Maar Ali doet meer: ze geeft ook een reden waarom je ze moet blijven lezen en dat is geen open deur!
Jannie heeft meer baat bij coaches. Zij heeft er een aantal in de kast staan, die ze af en toe raadpleegt. Ze is allergisch voor het woord goeroe zoals dat nu gebruikt wordt, maar zoals dat in de jaren zestig en zeventig ontstond, was mooier. Jannie zegt: “Uiteindelijk bepaal je zelf of je van een coach een goeroe wilt maken of van een goeroe een coach. Het verschil zit ‘m slechts in hoeverre je je eigen kritisch vermogen wenst los te laten resp. te gebruiken.” En dat vind ik een prachtige manier om tegen goeroes en coaches aan te kijken.
Een goeroe is volgens Lalagè een inspirerend persoon die veel aanhangers heeft. Veel van die goeroes bezorgen haar kriebels, maar sommigen hebben echt wel indruk gemaakt. Daaronder vallen de groene meisjes, John McDougall en Lisette Kreischer. Als eerste dacht Lalagè echter aan een Vietnamese boeddhist genaamd Thich Nhat Hanh. Hij heeft boeken geschreven over hoe je leeft met aandacht, om alles langzamer te doen in plaats van sneller en efficiënter. Alleen al de titel van een boek, How to walk, roept bij mij heel veel nieuwsgierigheid op.
De conclusie die Niek trekt in haar bijdrage is er een die ik niet verwacht had. En dat allemaal op basis van een gezicht op de cover van een boek dat bij haar ouders op tafel lag. Een eng gezicht. Ze heeft twee mislukte leespogingen gedaan; de derde slaagde. En toen ze het helemaal gelezen had, hoopte Niek dat het waar was wat er stond over de Oosterse meesters en hun leer. En dan die bijzondere conclusie.
Als laatste maar niet de minste, volgt Hendrik-Jan zijn eigen goeroes. Het zijn boeken die geen hype zijn, waarschijnlijk vanwege de economische impact, maar ze brengen wel een aardverschuiving teweeg. Zijn dit goeroes of zijn dit mensen die gewoon slim leven? Dat is de vraag.

Gedichten in de poëzieweek

Jules Deelder schreef dit jaar het poëziegeschenk. Toepasselijk, want de nachtburgemeester van Rotterdam heeft best humor in zijn gedichten. En humor is het thema van de poëzieweek dit jaar. Nu is een voor de hand liggende vraag of je wel eens gedichten leest, maar dat vind ik natuurlijk te makkelijk. Ik ga het ietsje moeilijker maken:

Welk gedicht vind jij het grappigste dat je ooit gelezen hebt?

Ik zal alvast een voorschotje doen. Mijn grappigste gedicht komt van Frank van Pamelen. Het is een klein gedichtje, maar ik heb er smakelijk om gelachen toen ik hem voor het eerst las:
De liefde, de liefde
Zo zei de meesteres
Is niet alleen een rubber-
Maar ook een leerproces
Het leukste hieraan is de taligheid van het gedicht: het speelt met de dubbele betekenis van het woord leer. Ik ben benieuwd naar jullie grappige gedichten. Laat me lekker lachen komende week!
Iedereen is vrij om de vragen te beantwoorden zoals hij of zij wil. Laat een link naar je eigen blog achter in de reacties onder dit blog of reageer hieronder. Zo kan iedereen lezen wat jij ervan vindt. 
In 2016 was Hendrik-Jan de Wit de gastheer van de serie #50books. In 2013 en 2015 werden de vragen gesteld door Peter Pellenaars. In 2014 nam ik zelf de honneurs waar.