Ik vind dat wel een dingetje. Blog nummer duizend is het resultaat van stug doorbloggen de afgelopen drie jaar. En met dat blog door allerlei rotzooi en geestelijke bagage baggeren, soms tot boven mijn knieën in de modder en door heel veel te leren van mijn eigen verleden. Ik denk dat ik wel even terug mag kijken vandaag.

Duizend dingen waar ik trots op ben, dat wordt een dingetje, bovendien heb ik daar de ruimte en de tijd niet voor. Ik kan er wel vijf noemen waarvan ik denk: ja, dat heb je toch maar mooi bereikt dame! Als we die vijf dingen nou voor tweehonderd laten tellen, kom ik toch weer mooi aan duizend!

Mijn trotse duizend punten lijstje

1. Mijn depressie overwonnen

Het duurde even, maar dan heb je ook wat. Na een flinke breakdown in december 2008 en een flinke overspannenheid in 2012 ben ik er uiteindelijk met behulp van een psycholoog weer bovenop gekomen. En nee, daar schaam ik me niet voor. Soms is het sterker om om hulp te vragen dan zelf te blijven doormodderen. Ook denk ik dat we sommige taboes gewoon moeten doorbreken: ik heb ruim vier jaar psychologische hulp gehad en daar ben ik enorm dankbaar voor. Ik heb door een enorm zwarte periode moeten werken, heb een aantal dingen aan mijzelf durven toegeven en ook aan sommige anderen en ik weet nu dat ik sterker ben dan vroeger.

2. Zelfstandig ondernemer geworden

In 2014 nam ik de stap om mij als zelfstandige zonder pensioen problemen personeel te vestigen. Mede dankzij Petra van Just Host / Indigo Webstudio die het laatste zetje gaf. Ik zat op dat moment al voor een deel in de bijstand en ik werd gek van verveling thuis. Ik leerde mezelf in de tussentijd haken, maar ja, dat kan je ook niet de hele dag doen.
Uiteindelijk ben ik sinds oktober 2015 ook trotse mede-eigenaar van Haakworkshops Zoetermeer. Het haken is dus gewoon goed geweest!

3. Ik ben wat kwijtgeraakt

En ik hoop het nooit meer terug te vinden! Ik ben namelijk vijftig kilo kwijtgeraakt. En die wil ik echt nooit meer terugvinden. Naast psychische, waar ik flink mee in de clinch heb gelegen, is ook het fysieke een dingetje geweest. Inmiddels ben ik van maat 54 naar maat 44 gegaan, kan ik weer sporten en loop ik op de loopband 6,5 km in 45 minuten. Iets om met recht trots op te zijn. En dat terwijl ik helemaal niet van hardlopen houd. Het feit dat ik weer echt kan sporten, is een enorme opluchting. Met als kroon op het harde werken mijn bronzen medaille op het EK in Denemarken. Hij was brons, maar hij voelde als goud.

4. Ik heb wat gevonden

Mijn zelfvertrouwen! Ik draag inmiddels rokjes, jurkjes en strakkere shirtjes, zeker in de zomer. Ik loop met mijn hoofd omhoog en ik wil gezien worden. Met dat hervonden zelfvertrouwen durf ik inmiddels ook nee te zeggen tegen mensen die denken voor een dubbeltje op de eerste rang te zitten. Ik laat niet meer over me heen lopen en ik ken mijn grenzen. Sterker nog: ik stel ze ook!

5. Hulp vragen

Het slimste wat ik ooit gedaan heb: hulp vragen. Als je er zelf niet meer uitkomt, is het juist sterker om hulp te vragen. Ik weet dat mijn moeder trots op mij is. Mijn vader, die afgelopen dinsdag 70 zou zijn geworden, zou dat ook zijn geweest als hij zou hebben geweten wat ik allemaal voor elkaar heb gekregen. Ik had het mijn vader graag gegund om te zien hoe sterk zijn dochter is geworden. Het mocht niet zo zijn.

De duizend dingen toekomst

Maar nu mijn blik op de toekomst en alleen nog terugkijken als het echt noodzakelijk is. Mijn verleden is een afgesloten hoofdstuk. Ik start nu een nieuw hoofdstuk. Ik ben benieuwd wat het voor mij in petto heeft.