De roman Hotel Rozenstok van Christophe Vekeman gaat over een schrijver die helemaal geen zin meer heeft om te schrijven. Hij gaat naar een hotel om daar andere dingen te gaan doen. Maar ik bleef hangen bij die ene zin. Een zin over schrijven.
Van de achterflap:

Eindelijk heeft Christophe Vekeman de pen aan de wilgen gehangen: hij zal geen boeken meer schrijven. Gevolg is wel dat hij zich nu een plaats op de arbeidsmarkt en in ‘het échte leven’ dient te verwerven, wat voor een ouder wordende zonderling als hij niet zeer evident is.
Om zich te bezinnen over zijn toekomst, beslist hij af te reizen naar het Noord-Nederlandse stadje L., waar hij voor de geplande duur van zeventien dagen in het aftandse Hotel Rozenstok intrekt. Van dan af lijkt de grens tussen zijn fantasie en de werkelijkheid alsmaar meer te vervagen. Of is ook dát maar schijn?
Hotel Rozenstok is een grandioze afrekening met de realiteit en de wereld, en een uitzonderlijk geestige, spannende ode aan de liefde en de verbeelding. Christophe Vekeman (1972) spaart niemand in dit boek, niet zichzelf, en niet de rest van de mensheid. Enkel Wanda.

Die ene zin over schrijven in Hotel Rozenstok

Hij staat op bladzijde 17-18:

Zelfs de voorheen sympathieke, bedaarde, lieve, geestige, prettige, slimme, stijlvolle, literair getalenteerde, levendige, aangename, mooie, vriendelijke, zeer innemende, getormenteerde en toch geestelijk toch min of meer gezonde, met ironie en zelfspot begiftigde, niet aan megalomanie lijdende, tot zelfrelativering goed in staat zijnde, interessante, kortom goede schrijvers, konden er niet aan ontsnappen, en leken tot overmaat van ramp, zodra puntje bij paaltje kwam, ook niet de minste moeite voor te doen: vanaf de vierde druk van hun roman lieten ze zich gewillig verleiden tot insipide vanitas, ondubbelzinnig egocentrisme en een blind geloof in hun eigen grootheid.

Deze zin gaat eigenlijk niet zozeer over schrijven, maar wat een goed geschreven boek doet met sommige schrijvers. Deze zin bestaat uit 95 woorden, waarvan 21 bijvoegelijke bepalingen. De implicatie: als je aan al die eigenschappen voldoet, ben je een goede schrijver, is wat mij betreft zeer aanwezig.
Veel schrijvers komen langs in deze roman. Zijn het schrijvers die passen bij al deze bijvoeglijke bepalingen? Daarvoor ken ik de schrijvers niet goed genoeg: ik heb niet het genoegen ze bij de voornaam te mogen aanspreken.
Is Christophe Vekeman zelf een goede schrijver? Dat mag de lezer bepalen, wat mij betreft. Ik zou het boek nog eens willen lezen, maar dan wel onder de voorwaarde dat ik dan wel eerst alle schrijvers die hij noemt persoonlijk kan leren kennen, zelfs als ze dood zijn. Dan moet iemand maar heel snel een tijdmachine uitvinden!
Lees hier wat mijn medeboekbloggers van dit boek vonden.
[bol_product_links block_id=”bol_56afc4fe1b71c_selected-products” products=”9200000040900189,9200000046414121″ name=”rozenstok” sub_id=”njab” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”0″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]
Dit is mijn 29e boekrecensie voor Not just any book. Ik heb dit boek gratis gekregen, maar dat heeft in geen enkel opzicht mijn mening over het boek beïnvloed. De link naar het boek is een affiliate link. Dat betekent dat ik een beetje geld krijg als jij dit boek of een ander koopt.