Over de Keltische mythologie weet ik vrij weinig. Door het lezen van De kronieken van de Wolflijn van Bridget Wood heb ik wel het een en ander meegekregen over sidhe (spreek uit: [sjee]) en andere Keltische wezens en gebruiken, maar ik ga me er in deze serie over mythen en sagen verder in verdiepen. Ik begin met een inleiding in de Keltische mythologie.

Het Keltische gebied is nu vooral te vinden in het Westen van Europa: Ierland, Wales, Schotland en Bretagne. Maar voordat de Romeinen echt een macht van betekenis waren, zaten de Kelten over heel Europa verspreid. In 278 voor Christus, waren zij zelfs in Klein-Azië te vinden. De provincie Galatië herinnert nog aan hun aanwezigheid.
In de 5e eeuw na Christus, toen de Keltische godsdienst steeds meer in vergetelheid raakte door de bekering tot het Christendom, begonnen monniken de Keltische mythen en sagen op te schrijven. Door hen zijn deze prachtige verhalen bewaard gebleven.

Strijd en reïncarnatie

In de Keltische mythologie speelt de strijd altijd een grote rol. Hoe bloedig ook, hun geloof in reïncarnatie zorgde ervoor dat sterven minder erg was. Daarnaast was de ‘andere wereld’ een paradijs, waar zielen konden uitrusten alvorens zij gereïncarneerd werden.
In de latere Keltische mythologie komt het christendom steeds meer voor in de verhalen, met name de Arthur-verhalen. Het zoeken naar de heilige Graal is verwant aan verhalen over een Keltische toverketel. De beschrijvingen van Arthur’s dood, waarbij hij door drie geheimzinnige dames naar het eiland Avalon wordt gebracht, spelen in op de reïncarnatietheorie. Arthur’s ziel zou uitrusten op dit eiland tot hij als verlosser terug zou keren naar zijn volk.

Onderdelen van de Keltische mythologie

In de Keltische sagen en legenden zijn verschillende elementen te herkennen:

• Andere werelden
• Wijzen en zieners
• Magie, toverkunst en toverketels
• Liefdesverhalen
• Tweegevechten en zoektochten van helden

In de andere werelden komen we geesten, elfen en reuzen tegen. Via bruggen, water en onder bergen en bronnen kon je toegang krijgen tot deze andere werelden. Deze werelden waren afgeschermd van de Keltische wereld met een dunne sluier. Alleen op Samhain, 31 oktober, gingen de poorten naar de andere werelden open en kwamen de elfen naar deze wereld. Wijzen en zieners bezaten voorspellende en geneeskundige krachten. Zij stonden in verbinding met de natuur en traden op als bemiddelaars tussen de werelden. Zij werden druïden genoemd. De beroemdste was Merlijn, maar er waren er meer. De meeste druïden waren goedaardig, maar er waren ook kwaadaardige druïden en tovenaressen. Magie, toverkunst en magische ketels spelen een grote rol in de Keltische mythologie. Natuurlijk zijn liefdesverhalen en gevechten ook aanwezig in de verhalen van de Kelten. Al deze verhalen zal ik de komende weken gaan beschrijven.
Plaatje: Inja Pavlić