Het is zover. Ik heb geen inspiratie. Ik heb vandaag amper wat meegemaakt, nauwelijks iets zinnigs gedaan, op wat nakijkwerk na en een heerlijke karatetraining waar we verschillende technieken (zuki en geri) hebben geoefend.
Mijn blog in het kader van #iederedagbloggen gaat vandaag gewoon schaamteloos mislukken. Het is een blog, maar kwalitatief steekhoudend noch zinvol.
Ik kan me er dan ook maar beter vanaf maken door jullie dan in ieder geval te vergasten op een stukje klassieke muziek dat ik ontzettend mooi vind.
httpv://youtu.be/9xdk031EjHc
Overigens heb ik volgens mij flink wat schrijfregels aan mijn laars gelapt door het gebruik van jargon, voorzetseluitdrukkingen en archaïsch taalgebruik. Daarnaast heb ik natuurlijk veel te lange zinnen gemaakt, waarbij mijn lezer de draad van het verhaal volslagen kwijtraakt en het mij niet zou verbazen als de lezer inmiddels volledig is afgehaakt aan het einde van deze zin, ware het niet dat ik vermoed dat deze zin aan het einde inmiddels ook volledig ontspoord is.
Volgens Vaagtaal (check de link hierboven) heb ik dus regel 2, 5, 6, 8, 9 en 13 overtreden. Excuus.
Kalliope heeft me in de steek gelaten.

Kalliope: muze van de retorica