In mijn Twitter tijdlijn kwam ineens een tweet voorbij. De link die erbij zat, moest ik gewoon lezen. Ik kon niet anders. En ik kon ook niet anders dan reageren. Het ging over pesten en over dat pesten vaak gaat over iets waar je zelf eigenlijk niets aan kunt doen.
Dit blog over pesten van Karin Ramakers vond ik zo ontzettend dapper, dat ik het aangedurfd heb om ook de brief die ik aan mijn pesters heb geschreven openbaar te maken. Ik schreef deze al op 29 oktober, maar had er een wachtwoord opgezet, omdat ik het eng vond om hem publiekelijk te laten lezen. Nu niet meer. Vooral ook omdat ik weet dat ik niet meer degene ben die ik toen was. En omdat ik nu weet dat ik niet alleen ben.
De brief aan mijn pesters vind je hier. Het blog van Karin hier.
photo credit: Krissy.Venosdale via photopin cc