Behalve dat Njord de open roeisub van Minerva is (of in gewoon goed Nederlands: de roeivereniging van studentencorps Minerva waar iedereen lid van mag worden), is dit ook een van de belangrijkere Noordse goden. Deze week is Njord aan de beurt in mijn serie van de mythen.

Njord is de god van het vruchtbare kustgebied, zeemanschap en zeilkunst (wat een roeivereniging hier dan mee te maken heeft?). Njord is vergelijkbaar met Poseidon uit de Griekse mythologie en Neptunus uit de Romeinse. Njord is de vader van Freya en getrouwd met de reuzin Skadi.
Tijdens de oorlog tussen de Wanen en de Asen (zie het blog over de Noordse mythologie), voerde de zeegod de Wanen aan bij de verovering van Asgaard. Njord won. Uiteindelijk werd de vrede getekend, maar om de vrede te bewaren, ging Njord met zijn vrouw en kinderen bij de Asen wonen. Zij waren vrij om te gaan en te staan waar ze wilden, zolang ze maar in Asgaard bleven.

Njord en Skadi

De god en de reuzin waren getrouwd onder wel heel bizarre omstandigheden. De Asen hadden bij het stelen van de appels der jeugd per ongeluk de vader van Skadi gedood. Zij wilde wraak en bond haar ski’s onder, trok haar maliënkolder aan en skiede naar het Walhalla. De goden vonden dat zij het verlies van haar vader goed moesten maken. Skadi mocht uit de goden een man kiezen, maar ze mocht alleen hun voeten zien. Ze keek lang naar de voeten van de goden en koos uiteindelijk de schoonste voeten, omdat ze dacht dat die van Baldr, de knapste god, zouden zijn. Het bleek echter dat de voeten toebehoorden aan Njord: zijn voeten waren altijd schoongewassen door de zee.
Ze hielden wel veel van elkaar, maar samenwonen was een probleem: in het winterland van Skadi had Njord het te koud en hij vond het verschrikkelijk om door wolvengehuil gewekt te worden. Voor Skadi was het lentewoud: het was er net iets te warm voor haar en het gekwetter van de vogels was voor haar een ellendige manier van wakker worden. Man en vrouw sloten een compromis: ze woonden negen dagen en nachten in het winterland en negen dagen en nachten in het lentewoud. Zo hielden ze het toch nog een beetje uit met elkaar.
Voor dit bericht ben ik enorm schatplichtig aan Wikipedia. Je kunt het daar ook allemaal lezen, maar als ik het niet zelf opschrijf, dan vergeet ik het weer. Ik weet te weinig van de Noordse of Germaanse mythologie. Vandaar dat ik het hier ook nog eens weergeef. Als naslagwerk voor mijzelf.