Op een goede dag vond een boer op zijn land een nest met een ei. Hij nam het ei mee naar zijn kippenren en liet het ei uitbroeden door zijn kippen. Het ei kwam uit en het kuikentje, dat eigenlijk een klein valkje was, groeide op als een kip. Hij kakelde net als de kippen en hij pikte de graantjes die de boer dagelijks in de ren gooide op, net als de kippen. De valk wist niet beter dan dat hij een kip was. De valk kon dus ook niet vliegen, want de kippen konden dat ook niet.

Op een andere goede dag, een jaar later kwam er een vogeldeskundige, een ornitholoog, bij de boer langs. De boer toonde hem zijn kippenren. De ornitholoog zag de kippen en ontdekte ineens de valk tussen de kippen. “Dat is een valk!” zei hij tegen de boer, “Die hoort te kunnen vliegen en niet in de kippenren te blijven.” Maar de boer antwoordde: “Welnee, die kan nooit meer vliegen.” De vogelaar pakte de valk op en nam hem mee naar het dak van de boerderij.
De vogelaar zei tegen de valk: “Je kunt vliegen, toe dan, vlieg!” Maar de valk keek hem aan en knipperde eens met zijn ogen en bleef keurig met zijn pootjes op het dak staan. De vogelaar bracht de valk terug naar de kippenren.
De volgende dag kwam hij weer, pakte de valk uit de ren en ging met hem naar het dak. De valk keek hem aan terwijl de vogeldeskundige zei: “Toe dan, sla je vleugels uit. Je kunt echt vliegen!” De valk strekte zijn vleugels uit en flapperde een beetje. Tot zijn eigen verbazing kwam de valk lichtjes van de grond. Hij schrok zo dat hij zijn vleugels opvouwde en weer met zijn pootjes op de grond kwam. De valk keek de ornitholoog aan en knipperde weer met zijn ogen. De vogelaar bracht de valk weer terug naar de kippenren.
De derde dag kwam de vogelaar weer en het ritueel herhaalde zich. “Vlieg!” zei de vogelaar. De valk keek hem aan. “Je kunt het echt.” zei de vogelaar tegen de valk. De valk knipperde met zijn zwarte kraaloogjes en ontvouwde zijn vleugels, strekte ze uit en klapwiekte een paar keer met zijn vleugels. Zijn pootjes kwamen weer los van de grond. Dit keer schrok de valk niet en klapperde verder met zijn vleugels. Hij steeg op, keerde zich naar de ondergaande zon en vloog weg om nooit weer terug te keren naar de boerderij met zijn kippenren.
De valk was een valk geworden.