De bond tegen het vloeken is een digitaal meldpunt begonnen zodat mensen die zich storen aan grof taalgebruik in de media. Dat meldt Onze Taal op hun website. Onder grof taalgebruik valt ook vloeken. Maar wat is vloeken nu eigenlijk?
Het woordenboek zegt daarover het volgende:
1) Godslasterlijk spreken
2) Schril tegen elkaar afsteken
Het gaat mij natuurlijk om de eerste betekenis van vloeken, het godslasterlijk spreken.
De oorsprong van vloeken
De oudste betekenis van het woord is iemand onheil toewensen, dat we nu nog herkennen in iemand vervloeken. In het Oudnederlands spreken we over fluokon. Dit woord komen we al tegen in de tiende eeuw na Christus.
Het verhaal gaat dat men vroeger in rechtszaken de volgende woorden sprak om een getuigenis kracht bij te zetten: moge God mij verdoemen als ik niet de waarheid spreek. Later ging men dit buiten de rechtszaal gebruiken om een bewering kracht bij te zetten. Al snel werd dit verbasterd naar de ons bekende vloek: godverdomme. Deze vloek wordt vaak gebruikt in boosheid, frustratie, pijn, verontwaardiging of verbazing.
Het woord fluokon is via het Oudengels overgegaan in de betekenis ‘slaan’. Denk aan het werkwoord to flog, met de zweep slaan.
Meldpunt tegen vloeken en grof taalgebruik
De bond tegen het vloeken is nu een digitaal meldpunt gestart. Via een website kun je grof taalgebruik melden; eerst kon dit alleen telefonisch en per e-mail.
De bond baseert zich op het derde gebod dat voorkomt in het Bijbelboek Exodus: Gij zult de naam van de Heer niet ijdel gebruiken. Dit geldt ook voor afleidingen, zogenaamde bastaardvloeken.
De bond heeft tot doel om Nederland mooier te maken door vloeken en grof taalgebruik uit te bannen. In het Reformatorisch Dagblad wordt aan de voorzitter gevraagd of zo’n meldpunt nog wel zin heeft in een tijd waarin het debat verruwt. De voorzitter van de bond antwoordt: “Fatsoenlijk taalgebruik wordt nog altijd gewaardeerd. De Telegraaf meldt dat de bond actie onderneemt als er meerdere meldingen zijn over een programma, persoon of gebeurtenis.
