Een dikke eye-opener
In de sportschool zijn veel verschillende mensen aanwezig: hele dunne mensen, hele dikke mensen, bodybuilders en andere vogels. Gisteren was ik in de sportschool en ik sprak daar een vrouw die mij het leven van een andere kant liet zien. Zelfs in de sportschool krijg je soms een enorme eye-opener.
Kleedkamergesprekken zijn soms de leukste gesprekken. In ieder geval in de vrouwenkleedkamer, in de mannenkleedkamer ben ik nooit geweest. Deze dame stond zich aan te kleden. Ze had een mooie jurk van Zara gekocht.
“Wat een prachtige jurk,” zei ik.
“O, dank je,” zei ze, “Ja ik dacht zal ik hem nou wel kopen, want met zo’n lange zwarte jurk lijk ik nog dunner en mijn vader zei dat ik dat niet moest doen, maar mijn dochter vond van wel. Dus toen heb ik hem gekocht en van het weekend voor het eerst aangehad en toen dacht ik: ‘ja hij staat me toch echt wel leuk.'”
Ik bevestigde en zei: “Die breedte streep maakt dat je er niet nog dunner uit ziet. Dus goed gekozen.”
En toen kwam de dikke eye-opener
“Ja hè, want, ja, ik heb altijd lange mouwen aan omdat ik van die dunne armpjes heb en dan kijken mensen zo naar me. Ik moet zoveel moeite doen om niet aan te komen. En dan voel ik me zo vervelend. Ook op verjaardagen als ik een bruine boterham wil in plaats van een stukje taart, dan word ik zo aangekeken. Mensen die dan zeggen ‘O ja, want je wordt veel te dik.’ Maar ik moet wel opletten op mijn suiker en mijn hoge bloeddruk en mijn hart- en vaatziekten.”
Dat had ik dus niet verwacht: een vrouw die zo dun is dat al haar botten door haar lijf steken, die last heeft van hoge bloeddruk, suiker en hart- en vaatziekten. Ik schrok.
Al sinds ik 15 jaar oud ben, doe ik moeite om niet aan te komen. Het lukte me slechts zelden om goed af te vallen. Op gewicht blijven is voor mij ook een dingetje. Ik eet niet op straat omdat ik aangekeken word. Maar zij mag eigenlijk een stuk taart niet weigeren ‘omdat zij dat best kan hebben’, dat is best raar. Zij moet dus vechten om gezond te mogen eten. Ik vecht om een keer per jaar een ijsje op straat te eten zonder scheve ogen.
“Het is ook nooit goed,” zei de vrouw, “Je bent of te dik of te dun. En wat je ook doet, er is commentaar. We moeten allebei vechten, dus laten we maar gewoon onszelf blijven en lekker doen wat we willen.”
Ik heb niets meer toe te voegen.
Meer weten of vragen?
Ben je geïnteresseerd geraakt door dit blog? Stuur me een berichtje en help je verder!
Voor mij is het altijd weer verbazingwekkend hoe mensen met uiterlijk bezig zijn en hoeveel problemen dit oplevert bij zoveel mensen. Doe waar je gelukkig van wordt en dat straalt over op andere mensen. Dat kan toch nooit verkeerd zijn.
Triest hoor … hoe mensen altijd met hun oordeel klaar staan zonder er het fijne van te weten, tenslotte hoef je als individu niet alles aan de grote klok te hangen…
Goed he, zo’n Eye opener. Sta je vaak niet bij stil dat ook dunne mensen moeten knokken tegen vooroordelen. Überhaupt vervelend, dat mensen dingen roepen zonder de achtergrond van een persoon te kennen.
Ja waanzinnig. Ik had er wel gedachten bij, maar heb ze nooit uitgesproken. Naar niemand. Zo ben ik dan ook wel weer…