Het is een gure winterdag, 24 december, de dag voor kerst. Het is koud, maar Don is gelukkig. Deze kerst gaat hij samen met Daisy naar het Zwarte Woud. Kerstmis vieren in een ver afgelegen en oud houthakkershutje. Romantisch, zoals Daisy altijd al gewild had. Hij heeft haar verwaarloosd het afgelopen jaar. Altijd maar werken als IT-manager en geen tijd om dingen samen te doen. Daar komt nu verandering in.

Vanavond zijn ze er als die ouwe sedan het niet begeeft. Daisy zit naast hem in de auto. Genietend van het moment.

Ja, Don is gelukkig, maar toch zit hem iets dwars. Daisy heeft een adventskalender meegenomen. Ze is er helemaal lyrisch over en de laatste dagen was ze er steeds mee in de weer. De kalender bestaat uit 31 tekeningen die te maken hebben met kerst. Vrolijke taferelen waarbij iedere keer 2 personen aanwezig zijn. Een man en een vrouw. Voor Daisy is het een al romantiek. Don heeft er een akelig gevoel over, maar hij kan het niet thuisbrengen. Hij wil Daisy haar bui niet verpesten, dus hij zegt niets.

Dan zijn ze bij de eindbestemming. Wat een setting! Een echt houthakkershutje tussen besneeuwde dennen. Snel naar binnen. Een open haard! Daisy gaat uit haar dak en springt Don om zijn nek. Kerstnacht wordt een nacht om nooit te vergeten.

Eerste kerstdag. Don wordt wakker. Daisy is al uit bed. Don gaat kijken waar ze is. Ze zit bij het raam naar buiten te kijken. Met in haar hand de adventskalender. Ze is in de zevende hemel. Don vraagt of hij de adventstekening van vandaag mag zien, 25 december, eerste kerstdag. Hij ziet wederom de man en de vrouw. En weer die koude rillingen over zijn lijf. Waarom toch vraagt hij zich af? Don glimlacht naar Daisy en omarmt haar. Het wordt een leuke dag in het bos, veel wandelen en knuffelen.

‘s Avonds hebben ze een heerlijk kerstdiner en ze tafelen nog lang na met een fles wijn. Voordat Don naar bed gaat kijkt hij nog een keer op de adventskalender. Er zit hem toch iets niet lekker, maar hij weet nog steeds niet wat het is. Vermoeid en aangeschoten gaat hij naar bed. Daisy slaapt al onder de wollen dekens.

Tweede Kerstdag. Don wordt brak wakker. Die wijn! Daisy is al uit bed. Zou ze bij het raam zitten. Don loopt naar het raam, maar ziet haar niet. Waar is ze? Hij zoekt door het huisje, maar vindt haar niet.

Don loopt naar buiten en roept haar. Geen gehoor. Don gaat weer naar binnen en zijn oog valt op de adventskalender. Hij ziet de tekening van 26 december. Nu lopen de rillingen echt over zijn lijf. Hij ziet nu alleen maar de man, radeloos kijkend. Waar is die vrouw? En nu weet hij waarom hij altijd huiverig was als hij naar de kalender keek. Elke tekening tot nu toe liet de man en de vrouw zien. Nu ziet hij het. De vrouw wordt steeds vager verbeeld. En vandaag, 26 december is de vrouw weg. Daisy is ook weg. Toeval? Don rent radeloos naar buiten en roept haar naam. Hij wordt gek. Moet hij de politie bellen? Misschien is ze gewoon even wandelen? De hele dag blijft hij binnen. Wachtend op zijn geliefde. ‘s Avonds gaat hij gebroken naar bed.

De volgende dag wordt hij wakker. Weinig geslapen. Als een zombie loopt hij naar de woonkamer en ziet de adventskalender. Dag 27 laat wederom een gebroken man zien. Nu in een verwaarloosde omgeving vol stof en spinnenwebben. Don zakt in elkaar, begint te huilen en roept haar jammerend.

Ineens wordt er op de deur geklopt. Don droogt zijn tranen en loopt naar de deur. Hij opent de deur. Daisy staat daar. Ernstig kijkend naar Don.

Hij is dolblij en omhelst haar. Maar Daisy zet een stap terug. Don is verrast en vraagt haar wat er aan de hand is. ‘Nu weet je wat ik het hele jaar gevoeld heb. Het hele jaar was je bezig met je werk. Ik was een schim voor je. Maar ik was er wel voor je. Nu heb je me een dag gemist en ben je radeloos. Nu weet je dat ik belangrijk voor je ben.’

Don kijkt verbouwereerd haar aan. Wat is hij stom geweest. Hij wil haar niet kwijt. Hij gaat smekend op zijn knieën. De tranen staan in zijn ogen.

Daisy heeft contact gemaakt en ziet nu dat Don haar werkelijk lief heeft. Ze omarmt hem. Don tilt haar op en draagt haar naar binnen. Hij kijkt nog een keer naar de adventskalender. Hij schrikt. De tekening van dag 27 laat geen verwaarloosde man zien maar een gelukkig paar, zoenend onder de maretak. Daisy ziet het ook. Ze kijken elkaar aan en lachen. De magie van kerst.

Wat een griezelige kerst leek, werd er een van liefde. En zo hoort kerst te zijn. Fijne kerstdagen!