Gisteren las ik dan eindelijk het boek van Bridget Wood uit: De heer der Wolven. Dit boek gaat over Ierland in een tijd ver voor onze jaartelling, waar halve dieren de troon van Tara bezitten en waar toverij en magie een levendige rol spelen. Ook andere mythische wezens uit de Ierse folklore spelen een rol.
Dit verhaal gaat over Cormac, de heer der Wolven die afgezet is door de Bloedlijn van de Leeuwen en verbannen naar Scathach, de burcht der schaduwen. Alleen een volbloedmens kan de tover waarmee Cormac vast zit in de burcht vervangen. Cormac is namelijk zelf half wolf.
Zie daar, Joanna, een vrouw uit de wereld na de Apocalyps komt als door toeval door een scheur in het tijdgordijn en bevrijdt Cormac. Zij vluchtte weg voor haar vader en haar toekomstige man. Joanna’s minnaar Flynn komt ook door het tijdgordijn om Joanna terug te halen. Dit doet hij samen met Amairgen en Portan, een wezen uit de wereld van na de Apocalyps. Flynn en zijn metgezellen en Joanna en Cormac nemen het op tegen verschillende mythische figuren, waaronder bijvoorbeeld de Erlkoning die rare dingen doet met gouden roemers en zilveren schalen.
Leeservaring
Aan het begin stelde ik dat ik het boek eindelijk uitgelezen had. Dit lag niet aan het boek, maar aan mij. Het kostte me enige moeite om tijd te vinden om het boek te kunnen lezen. Uiteindelijk ben ik iedere avond maar gewoon wat vroeger naar bed gegaan ;). Er zijn drie delen: Heer der Wolven, De gouden engel en De verloren Prins. De andere twee delen had ik op een eerder tijdstip al gelezen, maar deze kreeg ik nooit in papieren vorm te pakken. Ik heb hem als ebook nu wel kunnen lezen.
Ik vond het boek heel spannend geschreven, hoewel ik het op sommige punten nog al grafisch vond weergegeven. Zo komt er bijvoorbeeld een lesbische verkrachtingsscene in voor, die heel plastisch beschreven wordt. Ook worden wonden en het toebrengen daarvan bloederig opgevoerd. Gelukkig zijn dit geen hele lange scenes.
Het boek is zeer de moeite waar, alleen is het handig als je de boeken wel in volgorde leest, dus eerst Heer der Wolven, dan De verloren Prins (die gaat over de achterkleindochter van Cormac) en vervolgens de Gouden Engel (deze gaat over Nuadu Airgetlam en mensen die van een planeet komen waar ook nog een soort kleine apocalyps plaatsvindt). En even zoeken leert mij dat er nog een vierde deel is, De prinses van Amaranth, die ik nu dus ook nog wil lezen.
Al met al zijn de eerste drie delen van de Kronieken van de Wolflijn een leuke aanvulling op een fantasy boekenkast.
Bron