Ik kan me het mooiste compliment dat ik ooit kreeg nog goed herinneren, Nanneke. Het was op de dag dat ik mijn bul ging ophalen aan de universiteit Leiden en stond te wachten tot ik de kamer in mocht om voor de examencommissie te verschijnen.

Keihard had ik aan mijzelf gewerkt: ik sportte dagelijks en was in tweeëneenhalf jaar ruim 70 kilo kwijtgeraakt. En ik was ook al bijna twee jaar gestopt met roken. Kledingmaat 36 was binnen bereik. Mijn haar was kort en geknipt door Kinky kappers. Mijn lijf voelde strak en gespierd en heel gezond.
“Hallo, Allard,” zei ik tegen mijn studiegenoot die ook afstudeerde. Allard keek verward om zich heen.
“Wie zei dat?”
“Ik.”
“Het spijt me, ik weet niet wie u bent.”
Ik glimlachte: “Ik ben Martha.”
“Wow, ik had je niet herkend,” zei Allard verbaasd.
“Je had me geen mooier compliment kunnen geven.”
Wat een mooie dag